تفاوت کوین و توکن چیست؟
وقتی وارد دنیای رمزارزها می‌شویم، با واژه‌های جدید و گاهی گیج‌کننده‌ای روبه‌رو می‌شویم، یکی از رایج‌ترین پرسش‌ها در این مسیر این است: تفاوت کوین و توکن چیست؟ شاید در نگاه اول این دو واژه شبیه به هم به نظر برسند، اما در واقع، تفاوت‌های بنیادینی میان آن‌ها وجود دارد که درک آن‌ها می‌تواند مسیر سرمایه‌گذاری و استفاده شما از ارزهای دیجیتال را به‌کلی تغییر دهد. در این مقاله قصد داریم با زبانی ساده و کاربردی به بررسی تفاوت‌های کوین و توکن بپردازیم و روشن کنیم هر کدام دقیقاً چه نقشی در اکوسیستم بلاکچین ایفا می‌کنند. با مجله اینترنتی باحال مگ همراه باشید.
کوین چیست؟
کوین (Coin) نوعی ارز دیجیتال است که به طور مستقل فعالیت می‌کند و دارای بلاکچین اختصاصی خود است. این دسته از رمزارزها ستون فقرات بسیاری از پروژه‌های مبتنی بر بلاکچین را تشکیل می‌دهند. کوین‌ها به عنوان واحدهای پول دیجیتال در شبکه‌های بلاکچینی شناخته می‌شوند و برای انتقال ارزش، انجام تراکنش‌ها و حتی ذخیره‌سازی دارایی کاربرد دارند. بیت‌کوین (Bitcoin) معروف‌ترین نمونه کوین است که به عنوان نخستین ارز دیجیتال غیرمتمرکز و آغازگر فناوری بلاکچین شناخته می‌شود. از دیگر نمونه‌های مطرح می‌توان به اتریوم (Ethereum) اشاره کرد که علاوه بر عملکرد به عنوان یک کوین، بستری برای اجرای قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApps) فراهم می‌کند. وجه تمایز اصلی کوین‌ها در این است که با در اختیار داشتن بلاکچینی اختصاصی، مسئول تأیید تراکنش‌ها و تأمین امنیت شبکه خود هستند.
توکن چیست؟
توکن (Token) دسته‌ای دیگر از دارایی‌های دیجیتال است که برخلاف کوین‌ها، بلاکچین اختصاصی ندارد و روی بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شود. این دارایی‌ها معمولاً نمایانگر یک حق مالکیت، امتیاز دسترسی یا نقش مشخص در چارچوب یک پروژه یا پلتفرم هستند. به‌عبارت دیگر، توکن‌ها با بهره‌گیری از شبکه‌هایی مانند اتریوم، بایننس اسمارت چین یا سولانا به فعالیت می‌پردازند. آن‌ها می‌توانند در اکوسیستم‌های خاص برای پرداخت، رأی‌گیری، استفاده از خدمات یا انتقال ارزش به کار روند. از شناخته‌شده‌ترین استانداردهای توکن می‌توان به ERC-20 در بلاکچین اتریوم و BEP-20 در بایننس اسمارت چین اشاره کرد.
در ادامه، به مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن می‌پردازیم تا درک دقیق‌تری از نقش و کاربرد هر یک در دنیای رمزارزها داشته باشید.
مهم‌ترین تفاوت توکن و کوین در چیست؟
مهم‌ترین تفاوت میان کوین و توکن به نحوه ایجاد و استفاده آن‌ها در بستر بلاکچین بازمی‌گردد. کوین‌ها (Coins) به‌عنوان ارزهای دیجیتال مستقل، روی بلاکچین اختصاصی خود ایجاد می‌شوند و تمام تراکنش‌ها و فعالیت‌های مربوط به آن‌ها مستقیماً در همان شبکه ثبت و تأیید می‌شود. برای نمونه، بیت‌کوین روی بلاکچین بیت‌کوین و اتریوم روی بلاکچین اتریوم فعالیت می‌کند. این ساختار مستقل به کوین‌ها این قابلیت را می‌دهد که همچون یک واحد پول دیجیتال قابل‌تبادل و ذخیره ارزش مورد استفاده قرار گیرند.
در سوی دیگر، توکن‌ها (Tokens) بر بستر بلاکچین‌های موجود مانند اتریوم یا بایننس اسمارت چین ساخته می‌شوند و وابسته به زیرساخت آن‌ها هستند. به بیان دیگر، توکن‌ها بلاکچین اختصاصی ندارند و برای فعالیت‌های خود از قابلیت‌های بلاکچین میزبان بهره می‌برند. این دارایی‌ها اغلب برای نمایش یک حق مالکیت، دسترسی به خدمات خاص یا انجام تراکنش‌هایی در قالب یک پروژه یا پلتفرم خاص طراحی می‌شوند. برای مثال، توکن‌های مبتنی بر استاندارد ERC-20 در بلاکچین اتریوم می‌توانند بیانگر دارایی، سهام، امتیاز یا حتی نوعی ارز دیجیتال باشند.
بنابراین، تفاوت اصلی میان کوین و توکن در این است که کوین‌ها دارای بلاکچین اختصاصی و مستقل هستند و نقش اصلی آن‌ها به‌عنوان ارز دیجیتال پایه تعریف می‌شود. درحالی‌که توکن‌ها بر بستر بلاکچین‌های دیگر ساخته می‌شوند و معمولاً کارکردهای متنوع‌تری در اکوسیستم‌های خاص دارند.
نکته حائز اهمیت این است که برخی از بلاکچین‌ها به توسعه‌دهندگان امکان ایجاد توکن‌های جدید را می‌دهند، در حالی که برخی دیگر فاقد این ویژگی هستند. همچنین، یکی دیگر از تفاوت کوین و توکن، در نحوه ذخیره‌سازی آن‌هاست، کوین‌ها نیاز به آدرس و کیف پول اختصاصی خود دارند، اما توکن‌ها می‌توانند در هر آدرس سازگار با بلاکچین میزبان ذخیره شوند.
کاربرد توکن‌ها و انواع آن
کوین‌ها مانند بیت‌کوین یا اتریوم معمولاً به‌عنوان ابزار پرداخت یا ذخیره ارزش شناخته می‌شوند، یعنی نقش اصلی آن‌ها مشابه پول دیجیتال است و ارزش ذاتی دارند. اما توکن‌ها معمولاً با یک هدف مشخص طراحی می‌شوند و به دنبال رفع یک نیاز خاص یا ارائه یک خدمت در یک اکوسیستم بلاکچینی هستند. برای نمونه، توکن تتر (USDT) که پشتوانه دلاری دارد، برای محافظت از سرمایه کاربران در برابر نوسانات شدید بازار ارزهای دیجیتال به وجود آمده است.
به‌طورکلی، توکن‌ها را می‌توان در چهار دسته اصلی تقسیم‌بندی کرد:
۱. توکن‌های کاربردی (Utility Tokens)
این دسته از توکن‌ها برای استفاده در یک سیستم یا شبکه خاص طراحی شده‌اند و خدمات مشخصی را ارائه می‌دهند. برای مثال، اگر شما از طریق یک پلتفرم مبتنی بر بلاکچین بلیت سینما بخرید، در اصل یک توکن کاربردی دریافت کرده‌اید.
۲. توکن‌های امنیتی (Security Tokens)
این نوع توکن‌ها نمایانگر مالکیت بر یک دارایی مشخص هستند، دارایی‌هایی که می‌توانند دیجیتالی یا فیزیکی باشند، مانند سهام یک شرکت یا سهمی از یک ملک. توکن‌های امنیتی در پاسخ به نیاز برای نظارت و شفاف‌سازی دارایی‌ها توسعه یافته‌اند و معمولاً تحت قوانین مالی خاصی قرار دارند.
۳. توکن‌های معاملاتی (Transactional Tokens)
توکن‌های معاملاتی بیشتر به‌عنوان ابزار مبادله مورد استفاده قرار می‌گیرند. این توکن‌ها همانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خریدوفروش کالا و خدمات به کار می‌روند. استیبل کوین‌هایی مانند دای و تتر از جمله توکن‌های معاملاتی هستند.
۴. توکن‌های حاکمیتی (Governance Tokens)
این نوع از توکن‌ها به کاربران اجازه می‌دهند در تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت شبکه بلاکچینی مشارکت داشته باشند. دارندگان توکن‌های حاکمیتی می‌توانند درباره تغییرات آینده پروژه رأی بدهند.
در مجموع، شناخت دقیق تفاوت کوین و توکن به ما کمک می‌کند درک بهتری از کاربردهای مختلف ارزهای دیجیتال و ساختار پروژه‌های بلاکچینی داشته باشیم. کوین‌ها بیشتر به‌عنوان ارز پایه و ذخیره ارزش مطرح هستند، درحالی‌که توکن‌ها هرکدام با هدف خاصی طراحی شده‌اند و در بستر یک پلتفرم اجرا می‌شوند.
جمع‌بندی
تفاوت‌های کوین و توکن در ساختار و کاربرد آن‌ها در بلاکچین نهفته است. کوین‌ها مانند بیت‌کوین و اتریوم دارای بلاکچین مستقل هستند و نقش اصلی آن‌ها ذخیره ارزش و انجام تراکنش است. در مقابل، توکن‌ها بر بستر یک بلاکچین موجود (مانند اتریوم) ساخته می‌شوند و معمولاً کاربرد مشخصی در یک پروژه یا اکوسیستم دارند. کوین‌ها بیشتر به عنوان «پول دیجیتال» شناخته می‌شوند، اما توکن‌ها می‌توانند نمایانگر مالکیت، دسترسی به خدمات یا حق رأی باشند. کوین برای انتقال ارزش است، توکن برای ایجاد ارزش. به طور کلی، کوین‌ها زیرساخت هستند و توکن‌ها ابزار استفاده از آن زیرساخت.
