آیا ایمپلنت دندان باعث عفونت می‌شود؟
بسیاری از بیماران از ایمپلنت دندان به‌عنوان بهترین گزینه برای جایگزینی دندان‌های طبیعی استفاده می‌کنند، اما با این‌حال، گاهی ممکن است عوارض ایمپلنت دندان در برخی بیماران باعث دردسر شود. عفونت ایمپلنت دندان، نوعی بیماری لثه است که به‌نام پری ایمپلنت نیز شناخته می‌شود. ایمپلنت‌های دندانی از دیرباز برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته استفاده می‌شدند. در ابتدا، اعتقاد بر این بود که اگر ایمپلنت‌ها به‌طور کامل در استخوان ادغام شوند، عوارض احتمالی درمان ایمپلنت دندان بسیار کم خواهد شد اما با گذشت سال‌ها، مشخص شد که برخی عوارض بیولوژیکی اجتناب‌ناپذیر هستند و گاهی رخ می‌دهند. عوارض بیولوژیکی مرتبط با ایمپلنت‌های دندانی عمدتاً در محدوده عفونت‌های ناشی از بیوفیلم باکتریایی است که منجر به پاسخ التهابی در بافت‌های نرم و استخوان اطراف ایمپلنت‌ها می‌شود. تیم پزشکان متخصص ما در کلینیک دندانپزشکی دکتر آیت با بهره‌گیری از دانش تخصصی روز و بهترین فناوری‌های مدرن دنیا آماده هستند تا به بیماران عزیز در زمینه کاشت ایمپلنت و رفع مشکلات احتمالی بعدی مانند عفونت دندان کمک کنند.
علائم و نشانه‌های عفونت ایمپلنت دندان
عفونت ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد که شامل موارد زیر است:
- عادات نامناسب در سبک زندگی (مانند سیگار کشیدن)
- بهداشت ضعیف دهان و دندان
- ناهماهنگی دندان‌های نیش
- سیستم ایمنی ضعیف
- دندان قروچه
البته بسیار طبیعی است که بیماران پس از عمل ایمپلنت دندان کمی احساس ناراحتی و درد داشته‌باشند اما طول مدت درد برای افراد مختلف، متفاوت است. اگر 3-4 هفته پس از کاشت ایمپلنت، همچنان درد داشته باشید، می‌تواند نشانه عفونت باشد. ویژگی‌های عفونت ایمپلنت دندان شبیه به بیماری لثه است و شامل علائم زیر است:
- لق شدن ایمپلنت دندان
- لثه‌های قرمز و متورم اطراف ایمپلنت
- بوی بد دهان
- درد ضربان‌دار در اطراف ایمپلنت
- چرک قابل مشاهده
- مشکل در جویدن
- تب
- خونریزی اطراف ایمپلنت هنگام مسواک زدن
عوارض عدم درمان عفونت ایمپلنت دندان چیست؟
مراقبت‌های پس از ایمپلنت بسیار مهم و حیاتی هستند. اگر روزانه مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، در واقع، مجوز ورود و سکونت باکتری‌ها و قارچ‌ها به دهان خود را صادر می‌کنید که به تدریج راه خود را به سمت بافت‌های نرم و سخت اطراف ایمپلنت باز می‌کنند و باعث عفونت می‌شوند. افرادی که دخانیات استعمال می‌کنند غلظت بیشتری از آنزیمی به نام آرژیناز را در بزاق خود دارند و ادعا می‌شود که این آنزیم تولید اکسید نیتریک را کاهش می‌دهد. این موضوع، بزاق را اسیدی‌تر می‌کند و باعث ایجاد محیطی عالی برای رشد باکتری‌ها می‌شود و به‌همین دلیل است که افراد سیگاری در برابر عفونت‌های دهان و دندان آسیب‌پذیرتر هستند.
بیماران با سابقه پریودنتیت نیز در معرض خطر عفونت ایمپلنت دندان هستند. این بیماری مطمئناً قبل از کاشت ایمپلنت باید درمان شود، اما متاسفانه معمولا تمایل به بازگشت دارد. از دست دادن استخوان نیز در چنین مواردی بارزتر است و منجر به افزایش نرخ شکست ایمپلنت می‌شود. در مجموع، عفونت ایمپلنت تقریباً همیشه با عوامل خطر بیمارمحور مرتبط است. عوامل زیر نیز به میزان کمی در بروز عفونت پس از انجام ایمپلنت موثر هستند:
- حساسیت به تیتانیوم
- بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت
- استفاده از مواد اضافی در زمان قرار دادن تاج
- توزیع نابرابر نیروی دندان
البته درد ناشی از عفونت نسبتا نادر است، اما اگر وجود داشته‌باشد، معمولاً به این معنی است که مشکل شدید است و باید برای رزرو وقت دندانپزشکی اورژانسی اقدام کنید. البته به‌یاد داشته‌باشید که فقدان درد همیشه به معنای عدم وجود بیماری نیست. به‌همین دلیل است که معاینات دندانپزشکی مناسب و به موقع بسیار مهم هستند.
در مجموع، عوارض عفونت ایمپلنت دندان را می‌توان در دو مرحله توصیف کرد. اولین مرحله به‌عنوان موکوزیت اطراف ایمپلنت شناخته می‌شود و اگر درمان نشود، در مرحله دوم می‌تواند به بیماری جدی‌تری به‌نام پری ایمپلنتیت تبدیل شود. عوارض حتی ممکن است سال‌ها پس از کاشت ایمپلنت رخ دهد.
ما در کلینیک دندانپزشکی دکتر آیت معتقد هستیم که ایمپلنت دندان نیز مانند هر درمان دیگر، یک روش درمانی کامل و بی‌عیب و نقص نیست و به‌همین دلیل طیف گسترده‌ای از راه‌حل‌ها را برای رفع مشکلات احتمالی بعد از ایمپلنت دندان ارائه می‌کنیم که با انواع نیازها، بودجه‌ها و سبک زندگی بیماران مطابقت داشته‌باشد.
تشخیص عفونت ایمپلنت دندان
تشخیص این عفونت عمدتاً به وجود عفونت فعال ناشی از پلاک (مانند خونریزی در حین کاوش، چرک، از دست دادن استخوان رادیوگرافیک و افزایش عمق پاکت پروبینگ) بستگی دارد اما نحوه تعریف و تشخیص سلامت اطراف ایمپلنت با علائم زیر مشخص می‌شود:
- عدم وجود علائم بالینی التهاب
- عدم وجود خونریزی و چرک
- عدم از دست دادن استخوان فراتر از تغییرات سطح استخوان کرستال
ابزار تشخیص موکوزیت اطراف ایمپلنت یا پری ایمپلنت، یک پروب پریودنتال است که نوعی ابزار بالینی ضروری برای نظارت بر وضعیت بافت‌های اطراف ایمپلنت به‌شمار می‌رود. اندازه‌گیری‌های پروب تحت‌تاثیر میزان التهاب، نیروی کاوشگر مورد استفاده، محل ایمپلنت در حفره دهان، کانتور پروتز و تفاوت‌ها در شکل، افزایش‌ها و مواد مورد استفاده، قرار می‌گیرد.
تمیز کردن سطح ایمپلنت
بهترین و ساده‌ترین اقدام برای مراقبت از ایمپلنت، رعایت بهداشت دهان و دندان است. ایمپلنت‌های دندان که به‌عنوان استاندارد طلایی درمان ترمیمی شناخته می‌شوند، بسیار بادوام هستند و دچار پوسیدگی نمی‌شوند اما با این‌حال، علی‌رغم ماهیت دائمی آن‌ها، بدون مراقبت مناسب، باز هم ممکن است آسیب ببینند. رعایت نکات زیر نه‌تنها به شما کمک می‌کند تا از شکست ایمپلنت جلوگیری کنید، بلکه لبخندی سالم و زیبا را برای سالیان سال به شما هدیه می‌دهد:
- مراقبت‌های پیشگیرانه را انجام دهید. با تمیز نگه داشتن ایمپلنت به وسیله مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم، رشد باکتری‌ها را به حداقل برسانید و خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهید.
- اگر سیگاری هستید و به کاشت ایمپلنت فکر می‌کنید، اکنون زمان ترک آن است. سیگار کشیدن نه تنها برای سلامت کلی بدن خطرناک است، بلکه می‌تواند بهبودی شما را پس از جراحی ایمپلنت به تاخیر بیاندازد و خطر ابتلا به پری ایمپلنت را افزایش دهد.
- اگرچه دندان قروچه ممکن است بی‌ضرر به‌نظر برسد، اما در واقع می‌تواند به ایمپلنت دندان آسیب برساند. وقتی دندان‌ها به‌طور مداوم به هم فشرده شوند، ممکن است از اتصال کامل ایمپلنت با استخوان جلوگیری کنند و منجر به کنده شدن ایمپلنت شوند.
درمان پری ایمپلنت
پری ایمپلنت لزوماً به معنای از بین رفتن ایمپلنت نیست. تشخیص و درمان به موقع آن می‌تواند ایمپلنت را نجات دهد اما این پتانسیل را دارد که بسیار مخرب و تهاجمی باشد و گاهی نه تنها می‌تواند منجر به شکست ایمپلنت، هزینه‌های دندانی بالاتر و از دست دادن استخوان شود، بلکه ممکن است بیماری سیستمیک قلبی را ایجاد کند. تیم دندانپزشکان متخصص کلینیک دندانپزشکی دکتر آیت می‌توانند با استفاده از معاینه بالینی و رادیوگرافی، پری ایمپلنت را به‌سرعت تشخیص دهند و به درمان آن بپردازند.
برای دیدن قیمت ایمپلنت دندان بر روی اینجا کلیک کنید. اگر عفونت دارید، هدف طولانی مدت درمان شما متوقف کردن پیشرفت عفونت و جلوگیری از شکست ایمپلنت خواهد بود. بسته به سطح عفونت، دندانپزشک ممکن است موارد زیر را تجویز کند:
- دهانشویه‌های مخصوص
- آنتی‌بیوتیک‌ها
- عمل جراحی
- لیزر درمانی
- دبریدمان مکانیکی
- درمان ضدمیکروبی
نحوه درمان عفونت ایمپلنت دندان (پری ایمپلنت) به این ترتیب است که ابتدا یک عکس رادیوگرافی از دندان گرفته می‌شود تا مشخص شود که آیا تحلیل استخوان هم وجود دارد یا خیر. به دنبال آن پروب پریودنتال انجام می‌شود و امکان تشخیص دقیق مرحله عفونت را فراهم می‌کند. سپس، دندانپزشک یک برنامه درمانی را پیشنهاد می‌دهد. درمان‌های زیر معمولاً به‌طور ترکیبی انجام می‌شوند:
- نظافت مکانیکی: جرم‌گیری و بروساژ لثه‌های ملتهب با دستگاه اولتراسونیک یا کورت‌های فیبر کربن (دبریدمان زیر مخاطی) انجام می‌شود. اگر پاکت‌های مخاطی 5 میلی‌متر یا بیشتر عمق داشته‌باشند، ممکن است دندانپزشک پولیش با خمیر لاستیکی، نخ دندان مکانیکی یا ابزارهای جرم‌گیری ظریف را پیشنهاد دهد. دبریدمان مکانیکی اغلب همراه با ضدعفونی موضعی انجام می‌شود. این موضوع تنها در صورتی انجام می‌شود که عمق پاکت بیشتر از 4 میلی‌متر باشد.
- روش جراحی: جراحی عفونت ایمپلنت دندان معمولاً زمانی انجام می‌شود که ایمپلنت در عقب دهان قرار گرفته باشد. در این حالت، لثه‌ها به عقب باز می‌شوند تا امکان دسترسی بهتر به ناحیه آلوده فراهم شود. سپس تمیز کردن مکانیکی همراه با ضدعفونی انجام می‌شود. گاهی به این روش دبریدمان فلپ باز نیز گفته می‌شود. این گزینه با عوارض احتمالی زیادی همراه است. قرار گرفتن در معرض غشاهای متخلخل می‌تواند منجر به عفونت بیشتر، به‌ویژه در طول دوره بهبودی شود. جراحی فقط در صورتی باید انجام شود که سایر انواع درمان با شکست مواجه شده باشند.
- تجویز آنتی‌بیوتیک: اگر پری ایمپلنت محدود به اطراف ایمپلنت باشد و بیماری دیگری در دهان وجود نداشته‌باشد، ممکن است آنتی بیوتیک‌های موضعی تجویز شوند اما اگر عفونت در دهان گسترش یابد، ممکن است آنتی بیوتیک‌ها به صورت سیستمیک تجویز شوند. درمان آنتی بیوتیکی ممکن است در عرض چند هفته یا چند ماه تکرار شود.
- برداشتن ایمپلنت: اگر موکوزیت اطراف ایمپلنت به پری ایمپلنت تبدیل شده و مقدار قابل توجهی از استخوان از بین رفته باشد، ممکن است لازم باشد ایمپلنت برداشته شود. این کار را می‌توان با یک ابزار جراحی به‌نام ترفین انجام داد. ازسوی‌دیگر، دندانپزشک ممکن است تصمیم بگیرد که ایمپلنت را با فورسپس استخراج کند. این تصمیم زمانی گرفته می‌شود که کمتر از 3 تا 4 میلی‌متر استخوان نگهدارنده وجود داشته‌باشد. برخی از بیماران ممکن است چند ماه پس از پیوند استخوان، واجد شرایط کاشت مجدد باشند.
سخن پایانی
عفونت ایمپلنت دندان یکی از عوارض احتمالی پس از کاشت ایمپلنت است که با نام پری ایمپلنت نیز شناخته می‌شود. تیم دندانپزشکان متخصص ما در کلینیک دندانپزشکی دکتر آیت با مطالعه و آگاهی از دانش روز و مدرن‌ترین فناوری‌های درمانی دنیا آماده هستند تا برای کاشت ایمپلنت و رفع مشکلات احتمالی بعدی آن در بیماران، تمام توان خود را به کار بگیرند و سلامت دوباره را به مراجعانمان هدیه دهند. هدف ما رضایت و لبخند شما در هنگام خروج از کلینیک ما است.
منبع:https://dr-ayat.com/
