hambergermenu

تاریخچه یوونتوس

تاریخچه یوونتوس ، افتخارات ، ورزشگاه های خانگی ، دوران مدیران و مربی های مختلف و بازیکنان برجسته این تیم را در ادامه میخوانیم.

 

با ما همراه باشید.

 

 

ویدیوی جالب از یوونتوس

در ادامه ویدیویی از یوونتوس را برای شما عزیزان قرار دادیم.

 

برای دیدن ویدیو روی آن کلیک کنید.

 

 

اطلاعات اصلی 

تاسیس: 1897

 

کشور: ایتالیا

 

شهر: تورین

 

ورزشگاه خانگی : المپیکو گرند توریو (1990- 1932)  ، دل آلپی (2006- 1990) المپیکو (2006 – 2011)  یوونتوس استادیوم (2011 تاکنون)

 

عناوین معتبر

مسابقات قهرمانی فوتبال ایتالیا | سری آ : 35

 

کوپا ایتالیا: 14

 

جام باشگاه های اروپا | لیگ قهرمانان : 2

 

جام برندگان جام اروپا : 1

 

جام یوفا : 3

بازیکنان برجسته

پیترو آناستازی، عمر سیووری، دینو زوف، جان هانسن، گائتانو اسکیرا، روبرتو بتگا، پائولو روسی

 

بونیک، میشل پلاتینی، مایکل لادروپ، روبرتو باجو، جیانلوکا ویالی، فیلیپو اینزاگی

 

آلساندرو دل پیرو، پاول ندود، دیوید ترزگه، فابیو کاناوارو، جیانلوئیجی بوفون، جورجو کیه لینی، کریستیانو رونالدو

 

 

کاشته فنی یوونتوس با بازیکنان قدیمی

 

رکوردهای باشگاه

بیشترین تعداد بازی : الساندرو دل پیرو (705)

 

بهترین گلزن تیم : الساندرو دل پیرو (290)

قدرت یک ایده

همه این ماجرا بر روی نیمکتی در یکی از معروف ترین خیابان های مرکز شهر تورین آغاز شد.

 

جمعی از دوستان بر روی این نیمکت تجمع کرده بودند.

 

همه آنها اشتیاق مشترکی به فوتبال داشتند، بازی ویژه ای که اخیراً از انگلیس وارد شده بود.

 

آنها برای ایجاد یک باشگاه ورزشی یک ایده جذاب داشتند.

 

این پسران در دبیرستان ماسیمو دی آزگلیو که در حوزه مطالعات کلاسیک تخصص داشت، شرکت کردند.

 

آنها از لحاظ تحصیل سطح خوبی داشتند اما بزرگترین آن ها فقط 17 سال داشت.

 

این مسئله راه را برای انتخاب نام این باشگاه هموار کرد. در لاتین، نام یوونتوس به معنای جوانی است.

 

آنها هنوز از این مسئله آگاهی نداشتند، اما به هر حال در 1 نوامبر 1897 آغازگر یک افسانه بودند.

 

بنابراین بزرگترین تیم فوتبال ایتالیا، تقریباً به طور اتفاقی متولد شد.

 

اولین رئیس این باشگاه انریکو کانفاری، اولین زمین آن ها پیازا د آرمی و اولین لباس آن ها به رنگ صورتی بود.

 

با همان لباس، این باشگاه اولین بازی خود را در مسابقات قهرمانی ملی در سال 1900 انجام داد.

 

سه سال بعد، رنگ های بیانکونری، که از ناتینگهام آمده بودند، مورد استفاده قرار گرفتند.

 

پنج سال بعد، اولین عنوان ایتالیایی یووه در رقابت سخت با جنوا و میلانیز به دست آمد.

 

رئیس آلفردو دیک سوئیسی، مدت کوتاهی پس از شکایات و اختلافات مختلف در رختکن، این باشگاه را ترک کرد.

 

وی سپس تورینو اف سی را تاسیس کرد و بهترین بازیکنان خارجی یوونتوس را با خود به این تیم برد.

 

سپس یوونتوس سالهای سختی را پشت سر گذاشت زیرا آنها نتوانستند با ابرقدرت های جدید فوتبالی آن زمان رقابت کنند.

 

بیانکونری ها پس از جنگ جهانی اول بازگشتی پیروزمندانه داشتند: دروازه بان جیاکون و مدافعان نووو و برونا اولین بازیکنان یوونتوس بودند که پیراهن تیم ملی را پوشیدند.

 

رئیس این باشگاه شاعر و محقق کورادینو کورادینی بود که همچنین سرود باشگاه را که تا دهه 1960 مورد استفاده قرار می گرفت را او نوشت.

 

1923 سال ویژه ای بود چرا که جیامپیرو کومبی به عنوان یکی از بزرگترین دروازه بان های تمام دوران، اولین بازی خود را برای این تیم انجام داد.

 

او در ادامه به تغییر وضعیت باشگاه خیلی کمک کرد.

 

در 24 جولای، در جلسه سهامداران، آقای ادواردو آنیلی، پسر بنیانگذار فیات، به عنوان رئیس جدید یوونتوس انتخاب شد.

 

در آن دوران روز به روز بر تعداد هواداران این باشگاه افزوده می شد.

 

در سال 26 | 1925 یوونتوس پس از برتری در فینال منطقه ای مقابل بولونیا و شکست تحقیرآمیز 12 – 1 آلبا روما در فینال مسابقات، عنوان دوم اسکودتوی خود را نیز به دست آورد.

 

اما این فقط آغاز راه بود. از سال 1930 تا 1935 یووه از سایر تیم ها خیلی جلوتر بود چرا که پنج قهرمانی پیاپی اسکودتو راهی تورین شدند.

 

یووه همچنین سهم مهمی در قهرمانی تیم ملی در جام جهانی 1934 رم داشت.

 

در دهه 1930 بیانکونری ها اولین تجربه خود را در یک رقابت قاره ای داشتند و موفق به 4 بار حضور در نیمه نهایی شدند .

 

یوونتوس روند موفقیت آمیز خود را پس از جنگ جهانی دوم از سر گرفت.

 

پس از درگذشت غم انگیز ادواردو آنیلی در یک حادثه هواپیمایی در سال 1935 ، پسرش جیووانی در سال 1947 رئیس این باشگاه شد.

 

آنها با تشویق هزاران هوادار، قهرمانی های اسکودتو را در سال های 1950 و 1952 به دست آوردند.

 

در سال 1953 ، جیووانی آنیلی از ریاست یوونتوس کناره گیری کرد و سپس دو سال بعد برادرش اومبرتو جای او را گرفت.

 

ورود عمر سیواریاند جان چارلز در سال 1958 به بیانکونری ها کمک کرد تا عنوان اسکودتو را به دست بیاورند وهمچنین به آن ها اجازه داد تا به سبب کسب دهمین قهرمانی لیگ یک ستاره را روی پیراهن خود بزنند.

 

این باشگاه سه موفقیت دیگر در طول دهه 1960 کسب کند.

 

1971-1989 دوران بونیپرتی

یوونتوس همه چیز را می برد.

 

دوران بونیپرتی با کسب عناوین قهرمانی متوالی در فصل های 72 | 1971 و 73 | 1972 شروع شد.

 

این آغاز یک دوره موفقیت آمیز در تاریخ یووه بود که باعث شد آنها 9 عنوان اسکودتو ببرند و اولین موفقیت اروپایی خود را با قهرمانی در جام یوفا سال 1977 جشن بگیرند.

 

آن ها در ادامه جام برندگان جام 1984 و لیگ قهرمانان اروپای 1985 را نیز فتح کردند.

 

کسب این موفقیت این امکان را فراهم کرد تا بیانکونری ها در زمستان به توکیو پرواز کنند تا در فینال جام بین قاره ای حضور یابند.

 

یووه در ضربات پنالتی آرژانتینیوس جونیور را شکست داد و این جام را به دست آورد.

 

در سال 1976 ، جیووانی تراپاتونی سکان هدایت باشگاه را به دست گرفت.

 

این سرمربی با سرمایه گذاری بر روی بازیکنان جوان ایتالیایی از جمله زوف، اسکیرا ، تاردلی، کابرینی ، کائزیو، روسی، جنتیل، فورینو، آناستازی و بتگا دوران سلطه یوونتوس را پایه ریزی کرد.

 

از دهه 1980 به بعد، بونیپرتی اقدام به جذب بازیکنان برجسته خارجی کرد.

 

اولین نمونه این کار لیام برادی، هافبک هوشمند ایرلندی بود که ریتم بازی تیم را تنطیم می کرد.

 

او تخصص فراوانی در این زمینه داشت و گل های ارزشمندی را به ثمر رساند.

 

ضربه پنالتی که او در کاتانزارو به ثمر رساند، در تاریخ 16 می 1982 بیستمین قهرمانی اسکودتو را برای یووه به ارمغان آورد و باشگاه را قادر ساخت تا ستاره دیگری به پیراهن اضافه کند.

 

کمتر از دو ماه بعد، در 11 جولای، کل ایتالیا غرق در شادی شد چرا که تیم ملی برای سومین بار قهرمانی جام جهانی را به دست آورد.

با دیدن تیم ایتالیا، غیرممکن بود که شباهت آن را با یووه تراپاتونی نبینیم.

 

زوف، جنتیل، کابینی، اسکیرا، تاردلی و روسی پایه های اصلی تیم ملی ایتالیا بودند که در حضور ساندرو پرتینی، رئیس جمهور ایتالیا، جام را در مادرید بالای سر بردند.

 

با زدن شش گل در هفت بازی، روسی بهترین گلزن این مسابقات شد و به عنوان دومین بازیکن ایتالیایی پس از ریورا، جایزه توپ طلایی را برد.

 

در ادامه مسابقات جام جهانی، تعداد خارجی هایی که می توانستند در تیم های ایتالیایی بازی کنند به دو نفر افزایش یافت، بنابراین زیبی بونیک لهستانی و از آن مهم تر میشل پلاتینی به یوونتوس پیوستند.

 

پلاتینی فرانسوی ثابت کرد که یک ستاره واقعی است.

 

او سه سال پیاپی کفش طلا و توپ طلا را برد و هواداران را در سراسر جهان به هیجان آورد.

 

پلاتینی در جریان قهرمانی در توکیو، پنالتی پیروز را به ثمر رساند.

 

در آن فصل ، یووه به آخرین اسکودتو دوران بونیپرتی دست یافت.

 

بازنشستگی پلاتینی با بازسازی یوونتوس همراه شد و این تیم به غیر از کسب دوگانه جام یوفا و کوپا ایتالیا در سال 1990 عناوین دیگری کسب نکرد.

 

زیدان در یووه

1990-2004 یووه در قله جهان

در سال 1990 ، جیامپیرو بونیپرتی ریاست باشگاه را به آقای ویتوریو کایسوتی واگذار کرد.

 

سه سال بعد، یوونتوس سومین جام یوفای خود را به دست آورد.

 

در سال 1994 با هدایت کایسوتی این باشگاه فرایند بازسازی را آغاز کرد.

 

مارچلو لیپی هدایت تیم را برعهده گرفت و چندین بازیکن جدید نیز به تیم پیوستند مانند: فرارا در خط دفاع، پائولو سوسا و دشام در خط میانی در کنار جیانلوکا ویالی و روبرتو باجو در خط حمله.

 

آلساندرو دل پیرو جوان نیز از پادووا به یوونتوس پیوست و خود را بسیار تکنیکی و باشخصیت نشان داد.

 

او قصد داشت دوباره رکورد های یوونتوس را بازنویسی کند.

 

فصل بعد با یک دوئل شدید با پارما به یاد آورده می شود.

 

پارما در آن سال موفق شد در فینال جام یوفا یووه را مغلوب کند.

 

با این حال، بیانکونری ها دوگانه داخلی اسکودتو و کوپا ایتالیا را کسب کردند.

 

کسب اسکودتو در سال 1995 به یووه اجازه داد تا سال بعد جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند جایی که آن ها رئال مادرید را در مرحله یک چهارم نهایی حذفی کردند و سپس در نیمه نهایی نانت را شکست دادند.

 

فینال قرار بود در رم مقابل آژاکس مدافع عنوان قهرمانی برگزار شود.

 

در 22 می 1996 و پس از تساوی 1 – 1 در وقت قانونی و اضافه، یونتوس با برتری در ضربات پنالتی قهرمانی اروپا را جشن گرفت.

 

یوونتوس در فصل بعد با تغییرات زیادی روبرو شد به این صورت که ویالی و راوانلی هر دو تیم را ترک کردند، در حالی که بوکسیچ، ویری و آموروسو به تیم پیوستند.

 

پس از گل پیروزی بخش دل پیرو مقابل ریورپلاته در فینال جام بین قاره ای که در توکیو برگزار شد، بیانکونری ها در صدر جهان قرار گرفتند.

 

یونتوس به یک عنوان اسکودتوی دیگر نیز دست یافت، اما در دومین حضور پیایپی در فینال لیگ قهرمانان اروپا آن ها مغلوب دورتموند شدند.

 

شکست در فینال لیگ قهرمانان اروپا سال بعد نیز برای یووه تکرار شد جایی که آن ها در آمستردام مغلوب رئال مادرید شدند.

 

با این حال این باشگاه بیست و پنجمین عنوان اسکودتوی خود را به لطف نمایش های خوب اینزاگی و دل پیرو به دست آورد.

 

فصل بعد، دل پیرو در 8 نوامبر 1998 در اودین دچار مصدومیت شد.

 

یوونتوس پس از آن تلاش کرد تا ریتم خود را حفظ کند و در نتیجه لیپی جای خود را به کارلو آنجلوتی روی نیمکت داد.

 

بعد از دو فصل ناموفق، لیپی در سال 2001 به خانه بازگشت.

 

این مربی مسئولیت تیمی را بر عهده گرفت که چهره های کلیدی نظیر اینزاگی و زیدان را از دست داده بود، اما او توانست روی خریدهای جدید نظیر بوفون،تورام و ندود حساب باز کند.

 

در روز پایانی فصل، اینتر مقابل لاتزیو در رم بازی می کرد.

 

در همین حال یوونتوس در بازی خارج از خانه مقابل اودینزه به میدان رفت.

 

در پایان یوونتوس توانست اسکودتوی شماره 26 را به دست آورد.

 

سپر اسکودتو برای فصل بعد نیز روی پیراهن یووه ماند اما با این حال این تیم سالی غم انگیز را سپری کرد.

 

جیووانی آنیلی رئیس این تیم در 24 ژانویه 2003 درگذشت.

 

در ماه می، یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان اروپا در ضربات پنالتی در ومبلی مقابل میلان شکست خورد.

 

در 15 جولای 2003 یوونتوس مالکیت زمین ورزشگاه دل آلپی را به دست آورد و بعدها ورزشگاه جدید را در همین استادیوم بنا کرد.

 

در این میان، بیانکونری با پیروزی در سوپر جام که در ایالات متحده آمریکا برگزار می شد، به نوعی از میلان انتقام گرفت.

 

با این حال، این خوشحالی دوام نیاورد چراکه خبر مرگ رئیس این باشگاه ویتوریو کایسوتی اعلام شد.

 

فرنزو گرند استیونس، معاون رئیس فیات جای او را گرفت.

 

گذشته از کسب سوپر جام، باقی مانده فصل برای یووه خوشایند نبود.

 

بهار سال بعد این باشگاه دوباره غرق در عزا شد. این بار در 27 می 2004 آمبرتو آنیلی درگذشت.

 

الکس دلپیرو در بووه

2004-2010 رنسانس

فصل بعد، فابیو کاپلو هدایت تیم را به عهده گرفت.

 

در میان تازه واردین، امرسون ، فابیو کاناوارو و مهاجم سوئدی زلاتان ابراهیموویچ حضور داشتند.

 

پیش بینی های انجام شده در اروپا چندان خوب پیش نرفت اما یووه در ایتالیا متوقف نشد و به قهرمانی های پیاپی دست یافت .

 

اما در پایان فصل 2006 | 2005 ، این باشگاه درگیر یک تحقیق قضایی شد که از طریق برخی مکالمات تلفنی ضبط شده به وجود آمد.

 

این موضوع که با عنوان “کالچوپولی” شناخته می شود به تغییراتی اساسی در این باشگاه منجر شد.

 

هیات ورزشی یوونتوس را محکوم کرد که یک فصل در سری B و با نه امتیاز منفی بازی کند.

 

دو عنوان اسکودتوی قبلی باشگاه نیز حذف شد.

 

دیدیه دشام سرمربی جدید بود و او ماموریت خود را با هسته اصلی قهرمانان آغاز کرد: دل پیرو، بوفون و کامورانزی که همگی با قهرمانی جام جهانی در برلین بازگشته بودند به همراه ترزگه و ندود هسته اصلی تیم را شکل دادند.

 

در پایان همان فصل یووه به سری آ بازگشت.

 

دل پیرو در آن فصل آقای گل سری بی شد و عنوان بهترین گلزن تاریخ یونتوس را تصاحب کرد.

 

فصل بعد، تحت هدایت کلودیو رانیری ، یوونتوس در مکان سوم جدول قرار گرفت و بدین ترتیب به لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد.

 

کاپیتان دل پیرو در آن فصل عالی یکی از شخصیت های کلیدی بود و با 21 گل آقای گل مسابقات شد.

 

فصل بعد چیرو فرارا برای دو مسابقه آخر فصل جای رانیری را گرفت و یوونتوس فصل را رده دوم به پایان رساند.

 

فصل بعد شاهد بازگشت فابیو کاناوارو و ورود فابیو گروسو، فیلیپه ملو و دیگو بود.

 

بیانکونری ها فصل را در مکان هفتم به پایان رساندند و به مرحله مقدماتی لیگ اروپا راه یافتند.

 

نقطه عطف واقعی 19 می 2010 بود جایی که آندره آنیلی رئیس باشگاه شد و شروع به نوشتن یک فصل جدید در کتاب تاریخ یوونتوس کرد.

 

جیجی بوفون در یوونتوس

 

2010 به بعد بازگشت به موفقیت

حضور آندره آنیلی بر مسند کار، یوونتوس را به قله افتخارات رساند.

 

ورود او با تغییرات گسترده ای در تمام سطوح باشگاه همراه شد.

 

کار با بازسازی هیئت مدیره آغاز شد.

 

جوزپه ماروتا برای نظارت بر اداره ورزش و به عهده گرفتن نقش مدیرعامل استخدام شد .

 

پس از یک فصل اولیه انتقال، یوونتوس کاملاً آماده شد تا دوباره به عنوان یک تیم قدرتمند در سری آ حضور پیدا کند.

 

آنتونیو کونته سرمربی تیم شد و پس از سیزده سال حضور بسیار موفق به عنوان بازیکن، دوباره به تیم محبوب خود بیانکونری بازگشت.

 

او در دوران تصدی خود اقدامات مهمی در راستای تقویت تیم انجام داد .

 

در سال 2011 یوونتوس به ورزشگاه جدید خود نقل مکان کرد تا قهرمانی های جدید را در آن جشن بگیرد.

 

از همان فصل تا کنون این تیم موفق شده در تمامی فصول سری آ قهرمانی را مقتدرانه کسب کند.

 

در رقابت های کوپا ایتالیا نیز آن ها از سال 2015 تا 2019 در 5 فصل متوالی قهرمان شدند.

 

بیشتر این افتخارات تحت هدایت ماسیمیلیانو آلگری به دست آمد.

 

او که در در فصل 2014 جایگزین آنتونیه کونته شد موفق شد طی پنج فصل حضور خود در یوونتوس، این تیم را به 5 قهرمانی در سری آ و 4 قهرمانی در کوپا ایتالیا برساند.

 

آلگری همچنین موفق شد یوونتوس را دو بار و در سال های 2015 و 2017 به فینال لیگ قهرمانان اروپا برساند اما هردو بار آن ها مغلوب دو غول اسپانیایی بارسلونا و رئال مادرید شدند.

 

یکی از برجسته ترین نقل و انتقالات تاریخ یوونتوس نیز در دوران آلگری انجام شد.

 

کریستیانو رونالدو ستاره پرتغالی رئال مادرید در ابتدای فصل 2019 | 2018 به این تیم پیوست تا بتواند همراه با این تیم قهرمانی اروپا را جشن بگیرد.

 

در پایان فصل آلگری جای خود را به مائوریتزیو ساری داد تا بلکه به ناکامی های این تیم در اروپا خاتمه بخشد.

 

ترکیب دیدنی از بازیکنان حال حاضر یوونتوس

 

همچنین می تونید نیم نگاهی به ترکیب های یوونتوس داشته باشید.

ترکیب یوونتوس در سال 2007

ترکیب یوونتوس در سال 2008

ترکیب یوونتوس در سال 2009

ترکیب یوونتوس در سال 2010

ترکیب یوونتوس در سال 2011

 

منبع : باحال مگ

دسته بندی :

مطالب مشابه

سینا منصوری

فعال در حوزه سئو و علاقمند به مجله اینترنتی

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *