تاریخچه اتلتیکو مادرید

تاریخچه اتلتیکومادرید atletico madrid ، افتخارات ، دوران طلایی ، دوره ی سرمربی های مختلف را در ادامه برای شما عزیزان تهیه کرده ایم.

تاسیس اتلتیکومادرید در سال 1903

باشگاه اتلتیکومادرید در 26 آوریل 1903 تاسیس شد، اما نه با این نام.

عده ای از دانش آموزان باسکی تصمیم گرفتند به عنوان شاخه ای از اتلتیک بیلبائو از ایالت باسک در اسپانیا، باشگاه جدیدی در مادرید تأسیس کنند.

آن ها تیم خود را اتلتیک کلاب مادرید نام گذاری کردند.

درست مثل باشگاه اصلی، اتلتیکومادرید با لباس هایی به رنگ آبی و سفید بازی می کرد.

چهار سال بعد، در 20 فوریه 1907 ، اتلتیکو مادرید به یک باشگاه مستقل از لحاظ مالی تبدیل شد .

هنگامی که نماینده اتلتیک بیلبائو نتوانست پیراهن های راه راه آبی و سفید بلکبرن را در سفر به انگلستان در سال 1911 پیدا کند، وی تصمیم گرفت پیراهن های ساوتهمپتون را با خود به خانه بازگرداند.

اتلتیک بیلبائو تصمیم گرفت رنگ پیراهن خود را به رنگ پیراهن ساوتهمپتون تغییر دهد، در حالی که همچنان با شورت های آبی بازی می کردند.

در 22 ژانویه 1911 ، اتلتیکومادرید نیز به تبعیت از همتایان باسکی خود اولین بازی را در این رنگ های معروف انجام داد: پیراهن های راه راه قرمز و سفید و شورت های آبی.

اولین پیراهن اتلتیکو

در آن زمان کولچونروس (تشک) در اسپانیا با نوارهایی به رنگ قرمز قرمز ساخته می شد.

با توجه رنگ های جدید پیراهنشان، اتلتیکویی ها خیلی زود نام مستعار “لوس کولچونروس” (تشک سازان) را بدست آوردند .

در سال 1913 ، اتلتیکومادرید در فینال مسابقات قهرمانی منطقه ای مقابل مادرید فوتبال (بعداً به رئال مادرید تغییر نام داد) به رقابت پرداخت.

اگر اتلتیکومادرید برنده می شد، آن ها می توانستند در کوپا دل ری حضور پیدا کنند، با این حال قوانین اسپانیا، دو باشگاه متصل را از شرکت در یک رقابت منع می کرد و اتلتیک بیلبائو نیز قبلا
مجوز حضور در این رقابت ها را کسب کرده بود .

با وجود اینکه لوس کولچونروس در فینال مسابقات منطقه ای شکست خورد اما آن ها تصمیم گرفتند به هر حال روابط خود را با همتایان باسکی خود قطع کنند و بدین ترتیب اتلتیکومادرید به یک باشگاه فوتبال کاملاً مستقل تبدیل شد .

دوره قبل از جنگ داخلی

با قهرمانی در مسابقات منطقه ای سال 1921 ، اتلتیکومادرید سرانجام اولین موفقیت خود را جشن گرفت و مجوز حضور در مسابقات کوپا دل ری را به دست آورد.

در فینال کوپا دل ری اتلتیکو مادرید به مصاف اتلتیک بیلبائو رفت.

باشگاهی که اتلتیکومادرید از آن نشات گرفته شده است، در یک بازی بسیار دوستانه 4 – 1 برنده شد و جام پادشاهی را به دست آورد .

دو سال بعد اتلتیکومادرید به استادیوم خود نقل مکان کرد: استادیوم متروپولیتانو .

در ۱۹۲۵ اتلتیکومادرید برای بار دوم قهرمانی مسابقات منطقه ای را به دست آورد.

این تیم در ادامه به مرحله نیمه نهایی جام کوپا دل ری راه یافت، اما در این مرحله در مقابل بارسلونا شکست خورد .

یک سال بعد اتلتیکومادرید در مسابقات منطقه ای مقام دوم را به دست آورد اما تغییرات در فرمت آن مسابقات به آن ها مجوز حضور در کوپا دل ری را اعطا کرد.

این تیم برای دومین بار در تاریخ باشگاه به فینال رسید، اما این بار در یک بازی بحث برانگیز دوباره به بارسلونا باخت .

در پایان دهه، اتلتیکومادرید نیز مانند بسیاری از باشگاه های فوتبال با مشکلات مالی روبرو بود.

برای به دست آوردن درآمد بیشتر، باشگاه های اسپانیایی تصمیم به ایجاد سیستم داخلی متشکل از سه لیگ گرفتند.

اتلتیکومادرید در سطح اول در کنار باشگاه های بزرگی مانند بارسلونا، اتلتیک بیلبائو و رئال مادرید قرار گرفت.

در همین حال، مسابقات قهرمانی منطقه ای نیز برگزار می شد و در سال 1928 اتلتیکومادرید برای سومین بار قهرمانی این مسابقات را به دست آورد.

در ادامه و در فصل دوم برگزاری لیگ برتر، اتلتیکومادرید در هفته آخر مسابقات به دسته پایین تر سقوط کرد .

در فصول بعد این تیم غالباً در لیگ پایین تر مقام دوم را به دست می آورد و موفق به صعود نمی شد.

اما پس از تغییر قوانین و افزایش تیم های صعود کننده به دو تیم سرانجام اتلتیکو مادرید توانست به سطح اول بازگردد.

در چند فصل آینده، اتلتیکو برای سقوط نکردن تلاش می کرد تا اینکه لیگ به مدت چهار سال به دلیل جنگ داخلی اسپانیا متوقف شد .

دوره پس از جنگ داخلی

وقتی لیگ پس از اتمام جنگ داخلی از سر گرفته شد، اتلتیکومادرید به دلیل جنگ هشت بازیکن را از دست داده بود.

این باشگاه تصمیم گرفت تا با آویاسیون ناسیونال ادغام شود و به همین دلیل با نام اتلتیکو آواسیون مادرید شناخته می شد .

اتلتیکو آواسیون تحت هدایت ریکاردو زامورا، دروازه بان افسانه ای سابق خود، در فصل 1939 | 1940 قهرمان دسته برتر شد.

در شروع فصل بعد، این باشگاه برنده سوپرکاپ اسپانیا نیز شد.

اتلتیکو آواسیون فصل بعد نیز دوباره قهرمان لیگ شد .

در سال 1947 ، نیروهای هوایی اسپانیا درخواست کردند اتلتیکو آواسیون نام انجمن نظامی را از نام خود حذف کند (آواسیون نام یک نیروی هوایی است).

بنابراین این باشگاه تغییر نام داده و نام خود را به باشگاه اتلتیکومادرید تغییر داد .

در آخرین روز همان فصل اتلتیکومادرید پس از باخت خانگی مقابل رئال مادرید عنوان قهرمانی را در رقابت با والنسیا از دست داد.

اتلتیکو در فصل های بعدی نیز همچنان به عنوان یک رقیب شناخته می شد اما نمی توانست از پس والنسیا، بارسلونا و رئال مادرید برآید .

در سال 1949 اتلتیکو دو بازی دوستانه در برابر رنس فرانسه که توسط هلنیو هررا برگزار می شد، برگزار کرد.

یک سال بعد، اتلتیکو این مربی را به همراه دروازبانش دومینگو و مهاجمش بن برک که در آن دو بازی درخشیده بودند، به خدمت گرفت .

در فصل اول هررا، اتلتیکو بعد از انجام چند بازی دیدنی، از جمله یک تساوی 6 – 6 مقابل اتلتیک بیلبائو، عنوان قهرمانی را کسب کرد.

در آخرین بازی فصل اتلتیکو مقابل والنسیا قرار گرفت.

نتیجه این بازی 4 – 4 شد و اتلتیکو با همین نتیجه و با 1 امتیاز برتری نسبت به دپورتیوو لاکرونیا به مقام قهرمانی رسید .

فصل بعد بسیار به یاد ماندنی بود و بازیکنان آن تیم به عنوان تیم طلایی تاریخ باشگاه به یاد آورده می شوند.

با سیستم 3 – 2 – 5 هررا اتلتیکو دوباره قهرمان لیگ شد .

اتلتیکو بسیار بلند پرواز بود .

هرچند که تغییر قوانین تأثیر خود را گذاشت و باشگاه دیگر مجاز به جذب بازیکنان خارجی نبود.

فصل بعد این تیم سوپر جام اسپانیا را به دست آورد اما بازیکنان مهم اتلتیکو مجبور به ترک این تیم شدند.

بعد از این اتفاق اتلتیکو سقوط کرد و مدت بسیار طولانی طول کشید تا دوباره موفق به کسب جام شود .

شروع اروپایی

ده سال بعد اتلتیکو شرایط خود را بهبود بخشید.

در فصل 58 | 1957 ، آتلتی در رده دوم لیگ پس از رئال مادرید قرار گرفت و برنامه هایی را برای احداث ورزشگاه جدید شروع کرد.

از آنجا که رئال مادرید هم در لیگ و هم در جام باشگاه های اروپا برنده شده بود، اتلتیکو به سبب کسب نایب قهرمانی مجوز حضور در رقابت های اروپایی را به دست آورد .

در نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا، اتلتیکو پس از غلبه بر رقبای ایرلندی، بلغاری و آلمانی با رئال مادرید روبرو شد.

بعد از برگزاری دو مسابقه نتیجه مساوی شد و بعد از بازی پلی آف، رئال مادرید موفق به حضور در فینال شد .

اتلتیکو طی چند سال آینده موفق شد از همشهریش انتقام بگیرد.

فصل بعد، 60 | 1959 ، اتلتیکو برای اولین بار در تاریخ خود کوپا دل ری را به دست آورد.

این تیم سال بعد نیز این عنوان را تکرار کرد. هر دو بار رئال مادرید قدرتمند در فینال مغلوب اتلتیکو شد .

در این دوران تسلط تیم رئال با پوشکاش و دی استفانو ادامه داشت و اتلتیکو نیز گاهی اوقات موفق به کسب سوپر جام اسپانیا در کنار لوس مرنگوس (رئال مادرید) می شد .

با این وجود ، اتلتیکو نمی توانست بر سلطه رئال مادرید در لیگ خاتمه بخشد و یک بار دیگر با نایب قهرمانی در لیگ موفق به حضور در جام برندگان جام اروپا شد .

لوس کولچونروس به فینال این رقابت ها رسید و در ماه می سال 1962 در فینال با فیورنتینا روبرو شد.

این مسابقه بسیار نزدیک بود و بعد از پایان 90 دقیقه و دو وقت اضافه 1 – 1 به پایان رسید.

در نتیجه یک مسابقه تکراری در اشتوتگارت برگزار شد و اتلتیکو اولین جام اروپایی خود را با برتری 3 بر صفر به خانه برد .

فصل بعد اتلتیکو در جام برندگان جام اروپا باز هم خوب ظاهر شد و برای دومین بار به فینال راه پیدا کرد، اما رقیب انگلیسی آن ها تاتنهام هاتسپر خیلی قوی بود و اتلتیکو با نتیجه 5 – 1 شکست خورد .

ویسنته کالدرون

علیرغم موفقیت در اروپا، اتلتیکو خود را دچار مشکل کرد.

یک بحران مالی اتلتیکو را مجبور به فروش استادیوم متروپولیتانو کرد .

در سال 1964 ویسنته کالدرون به عنوان رئیس جدید باشگاه منصوب شد.

او بازیکنان جدیدی مانند لوئیز آراگونس را به خدمت گرفت و اتلتیکو را به فینال کوپا دل ری رساند.

یک سال بعد، اتلتیکو به مرحله نیمه نهایی جام بین المللی شهرها راه پیدا کرد اما توسط غول ایتالیایی یوونتوس حذف شد .

پس از آن اتلتیکو با شکست تیم های رئال مادرید، والنسیا، رئال سوسیداد و ساراگوسا قهرمان کوپا دل ری شد .

اتلتیکو در سال 1966 با استادیوم متروپولیتانو خداحافظی کرد و با 1 امتیاز اختلاف نسبت به رئال مادرید یک قهرمانی دیگر را در لیگ جشن گرفت .

فصل بعد، لوئیز آراگونس اولین گل استادیوم جدید، استادیو مانزانارس، را به ثمر رساند .

سال های افتخار

بعد از انتصاب دروازه بان سابق مارسل دومینگو به عنوان سرمربی جدید تیم اول، اتلتیکو به پیروزی های خود ادامه داد و با نمایش های چشمگیر عنوان قهرمانی لیگ را بدست آورد.

یک فصل بعد نیز این عنوان در آخرین روز فصل در جدال با والنسیا از دست رفت .

در آن سال ، اتلتیکو استادیوم خود را گسترش داده و نام ویسنته کالدرون یکی از موفق ترین مدیران تاریخش را بر آن گذاشت .

اتلتیکو خیلی زود و در مراحل اولیه جام باشگاه های اروپا در فصل 1972 | 73 حذف شد و پس از آن بر روی لیگ تمرکز کرد.

این تیم با انجام بازی های چشمگیر و با اختلاف دو امتیازی نسبت به بارسلونا به عنوان قهرمانی دست پیدا کرد .

یک فصل بعد اتلتیکو مربی خود را از آرژانتین منصوب کرد: لورنزو. این باشگاه با بسیاری از بازیکنان اهل آمریکای جنوبی قرارداد امضا کرد و لقب لوس ایندیوس را به همین سبب به دست آورد.

تاکتیک های دفاعی لورنزو موفقیت آمیز بود و در پی آن اتلتیکو به فینال جام باشگاه های اروپا رسید .

اولین فینال معتبر اتلتیکو در جام باشگاه های اروپا یک اتفاق چشمگیر بود.

اتلتیکو در این دیدار تا لحظات پایانی 1 بر 0 پیش بود تا اینکه مدافع بایرن جورج شوارزنبک از 25 یاردی توپ را به تور دروازه میگل رینا دروازبان اتلتیکو چسباند.

دو روز بعد و در بازی تکراری بایرن از خستگی اتلتیکو استفاده کرد و 4 – 0 این تیم را شکست داد .

بایرن از بازی مقابل تیم ایندیپندنته در جام بین قاره ای امتناع کرد، بنابراین اتلتیکو شانس پیروزی در این رقابت ها را که اکنون با عنوان جام باشگاه های جهان شناخته می شود، کسب کرد.

این اولین موفقیت لوئیز آراگونس به عنوان سرمربی بود .

یک سال بعد، مردان آراگونس قهرمانی کوپا دل ری را به دست آوردند، عنوانی که فصل قبل در دیداری جنجالی در برابر رئال مادرید از دست داده بودند.

در فصل 77 | 1976 اتلتیکو پس از یک رقابت هیجان انگیز برای قهرمانی با بارسلونای کرویف، برای هشتمین بار در لیگ اسپانیا به قهرمانی رسید .

سال های افول

این آخرین عنوانی بود که اتلتیکو برای مدتی جشن گرفت.

اتلتیکو در این دوران فراز و نشیب زیادی داشت و فصل 79 | 1978 بسیار فاجعه بار بود.

بعد از گذشت فقط 5 مسابقه، نونز سرمربی این تیم اخراج شد و لوئیز آراگونس به طور موقت هدایت تیم را به دست گرفت اما بعداً زوزای مجارستانی جایگزین او شد .

اتلتیکو در سراشیبی حرکت می کرد و در طول فصل بازیکنان به اعتصاب روی آوردند به امید اینکه شرایط را بهبود ببخشند.

در نتیجه باشگاه بازیکن جنجالی خود آیالا را تعلیق کرد .

طولی نکشید که اتلتیکو موفق شد دوباره کسب موفقیت های خود را جشن بگیرد.

در فصل 85 | 1984 ، این تیم در سومین دوره مربیگری آراگونس قهرمان کوپا دل ری شد .

در شروع فصل بعد نیز اتلتیکو سوپر جام اسپانیا را به دست آورد.

در همان فصل آراگونس تیم را به فینال جام برندگان جام اروپا رساند، اما حریف آن ها دینامو کیف خیلی قدرتمند بود و اتلتیکو با نتیجه 3 – 0 مغلوب شد .

دوران خسوس گیل

در سال 1987 خسوس گیل هدایت این باشگاه را به دست گرفت.

هواداران برای کسب قهرمانی جدید در لالیگا ناامید بودند و گیل نیز با استفاده از همین جریان و با قول امضای قرارداد با پائولو فوتری، قدرت را بدست آورد .

این منجر به قهرمانی اتلتیکو در کوپا دل ری فصول 91 | 1990 و 92 | 1991 شد .

رئیس جنجالی باشگاه، حواشی اتلتیکو را در سال 1992 از میان برد اما به نظر می رسید که این باشگاه را به سمت ورشکستگی سوق می دهد.

یکی از اقدامات او جذب بازیکنان گران قیمت بود که باشگاه قادر به پرداخت دستمزد آن ها نبود .

با این حال ، اقدامات گیل منجر به موفقیت در فصل 96 | 1995 شد.

بعد از گذشت نزدیک به بیست سال، اتلتیکو سرانجام بار دیگر در لیگ اسپانیا قهرمان شد و همچنین کوپا دل ری را به دست آورد تا یک دبل خارق العاده را تجربه کند.

حتی تا امروز نیز همه هواداران باشگاه آن دبل را به یاد دارند .

در فصل های بعدی اتلتیکو بازیکنان بزرگی مانند کریستین ویری، جونینیو و جیمی فلوید هاسلبنک را جذب کرد اما سرانجام دوران ریاست گیل منجر به سقوط اتلتیکو شد .

در فصل 2000 | 1999 گیل و هیئت مدیره وی در انتظار تحقیقات دولت اسپانیا در مورد مسائل مالی به حالت تعلیق درآمد.

این یکی از چند پرونده علیه خسوس گیل بود، اما مطمئناً عواقب بزرگی برای اتلتیکو داشت .

با آشفتگی این باشگاه، کیفیت بازی این تیم نیز تحت الشعاع قرار گرفت.

علیرغم رسیدن به فینال کوپا دل ری، اتلتیکو در هفته پایانی فصل از لیگ سقوط کرد، پس از آنکه هاسلبنک نتوانست پنالتی را مقابل رئال اوویدو تبدیل به گل کند.

پس از این اتفاق کلودیو رانیری مربی این تیم نیز از سمت خود استعفا داد .

اتلتیکو دو فصل را در سطح دوم فوتبال اسپانیا گذراند ، که به عنوان دو سال در جهنم توصیف شده است .

یک امید جدید

در اولین فصل در دسته دوم، یک جوان به نام فرناندو تورس اولین بازی خود را برای اتلتیکو انجام داد.

اتلتیکو موفق به صعود نشد اما ستاره جدیدی ظهور کرد.

در فصل 02 | 2001 تورس باعث بازگشت اتلتی به لالیگا شد و مسئولیت این امر بر عهده کسی غیر از لوئیز آراگونس نبود .

طی چند سال بعد این باشگاه لیگ را در رده های میانی به پایان رساند، قبل از این که محبوب بسیاری از هواداران فرناندو تورس در نهایت به لیورپول فروخته شد.

با پول به دست آمده از این نقل و انتقال، اتلتیکو توانست تیم را با ستاره هایی چون دیگو فورلان، لوئیس گارسیا، سیمائو سابروسا و خوزه آنتونیو ریس فقید تقویت کند و این منجر به صعود به لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2008 | 2007 شد.

خاویر آگیره به عنوان سرمربی اتلتیکو، مدام در حال بهبود ترکیب تیم بود .

فورلان با سرخیو آگوئرو که سال پیش از ترک تورس به تیم پیوسته بود، یک زوج خارق العاده تشکیل دادند.

آرژانتینی جوان راه تبدیل شدن به یک فوق ستاره را می پیمود در حالی که هم تیمی اروگوئه ای او وظیفه گلزنی را بر عهده داشت .

در فصل 2009 | 2008 اتلتیکو مجدداً به لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد، در حالی که دیگو فورلان موفق به کسب جایزه پیچیچی به عنوان برترین گلزن لیگ اسپانیا شد.

به نظر می رسید که این تیم برای فصل آینده پایه و اساس محکمی ایجاد کرده است، اما در آغاز فصل 10 | 2009 همه چیز اشتباه پیش رفت.

خاویر آگویره، که به نظر ریشه بدبختی اتلتیکو بود، به طرز جنجالی برکنار و دروازه بان افسانه ای هابل رزینو جایگزین او شد .

رزینو تا پایان فصل دوام نیاورد.

پس از شکست سنگین 4 – 0 مقابل چلسی در لیگ قهرمانان اروپا، این سرمربی اخراج شد و جای خود را به کیکه سانچز فلورس داد.

در این زمان، اتلتی تازه از لیگ قهرمانان حذف شده بود و از پایین در لیگ دوم بود .

مدتی طول کشید تا سانچز فلورس بتواند اوضاع را بهبود ببخشد و در حالی که در لیگ نتایج آن ها پرنوسان بودند، این تیم در مسابقات جام حذفی خوب عمل کرد و به فینال لیگ اروپا و جام حذفی اسپانیا رسید .

در 12 می 2010 اتلتیکو پس از غلبه بر گالاتاسارای، اسپورتینگ لیسبون، والنسیا و لیورپول در فینال لیگ اروپا بازی کرد.

فینال در مقابل باشگاه انگلیسی فولام بود و اتلتی در وقت های اضافی با دو گل دیگو فورلان 2 بر 1 به پیروزی رسید .

یک هفته بعد، اتلتیکو فینال کوپا دل ری را در نوکمپ و در مقابل سویا بازی کرد.

این فینال از دست رفت، اما برای اولین بار از زمان دبل رویایی هواداران محقق شد و آن ها مثل همیشه در فوئنته د نپتونو پیروزی لیگ اروپا را جشن گرفتند .

عصر دیگو سیمئونه

انتصاب دیگو سیمئونه به عنوان سرمربی در سال 2011 ، این باشگاه را به مسیر باشکوه سابق خود بدون ستاره های بزرگ اما با ایده جمع گرایی بازگرداند.

تحت هدایت وی، این باشگاه در سال 2012 لیگ اروپا را بدست آورد و آن ها را در سال 2013 به قهرمانی کوپا دل ری و در سال 2014 به دهمین عنوان قهرمانی لالیگا رساند.

پس از پیروزی این تیم در سوپر جام اروپا در سال 2018 ، سیمئونه تبدیل به موفق ترین مربی در تاریخ باشگاه شد .

لیگ قهرمانان تنها جامی است که اتلتیکو تاکنون موفق به کسب آن نشده است .

اتلتیکو در این سال ها دو بار به قهرمانی در این رقابتها نزدیک بوده است .

آن ها در فصول 14 | 2013 و 16 | 2015 به فینال رسیدند اما هر دو بار در مقابل رقیب همشهریشان رئال مادرید شکست خوردند.

آن ها همچنین در فصل 17 | 2016 نیز به نیمه نهایی این رقابت ها رسیدند .

در فصل فعلی (20 | 2019)، که مسابقات آن به سبب شیوع ویروس کورونا به حالت تعلیق در آمده است، اتلتیکو علیرغم عدم کسب نتیجه قابل قبول در لالیگا و کوپا دل ری در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا با پیروزی دراماتیک در برابر مدافع عنوان قهرمانی لیورپول به مرحله یک چهارم این مسابقات رسیده است .

عکس های دیدنی از بازیکن ها

تاریخچه تیم های فوتبال

دین بازیکن ها 

منبع : باحال مگ