هنری به نام لنج سازی

لنج و قایق سازی از قدیمی ترین و مهم ترین صنایع دستی جنوب ایران است.

در جنوب ایران هنوز هم می توان کارگاههای لنج سازی را دید، چراکه این شغل همچون دیگر مشاغل دهه های گذشته به نوعی یک شیوه زندگی را مرسوم کرده است که هر کدام از این مشاغل هم فراموش شوند این شیوه زندگی تغییری نمی کند.

نوع و شیوه لنج سازی در ایران هم منحصر به فرد است چراکه به عنوان یکی از میراثهای معنوی در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده است.

لنج ها بر پایه قایق های بادبانی رایج در خلیج فارس ساخته میشود با این تفاوت که به جای بادبان با موتور حرکت می کند؛ عرشه باز یا نیمه باز دارد و از دهه ۵۰ میلادی موتور بنزینی یا دیزل برای پیش راندن لنج ها به کار رفت و امروز بیشتر لنج ها موتور دارند.

در جنوب به کسانی که در کار ساخت لنج هستند «جلاف» یا «کلاف»، به اتاق ناخدا «قماره» و به انبار پایینی «خن» گفته می شود.

این صنعت در سال های اخیر به واسطه افزایش مبادلات دریایی و صید ماهی از رونق زیادی برخوردار شده است.

نیروی شاغل این صنعت منحصر به همان گلافان اکثرا پیر هستند.

مصالح اولیه مورد نیاز چوبهای جنگلی مقاوم در مقابل رطوبت برای اسکلت و تخته های مرغوب هندی به نام “سای” برای بدنه آن است.

هنوز وسیله کار گلافان بسیار ابتدایی است که سبب کندی کار و کمی تولید سالانه می شود.

مهمترین مراکز تولید این صنعت بوشهر، بندر ریگ، بندر گناوه، جزیره شیف و برخی دیگر از بنادر جنوب ایران است.

لنج سازی در قشم

لنج سازی همچنین پدیدآورنده یک صنعت دستی معروف در میان مردم جزیره قشم شده است.

این صنعت که «ماکت سازی لنج» نام دارد،

از قطعات دور ریز چوبهای زبا و مقاوم لنج که کم هم نیستند، توسط جوانان برای ساخت ماکت لنج استفاده میشود. این هنر صرفا به عنوان سرگرمی صورت گرفته و تاکنون جنبه خودمصرفی داشته است و در نهایت به بازارهای محلی و مردم جزیره عرضه می شود.

در بیشتر عروسی ها یک لنج کوچک را به عنوان غنچه (خنچه) می آرایند و در یکی از شب های عروسی (شب سوم) در آن مواد معطر و حنا می گذارند و برای مراسم حنابندان به منزل عروس می برند.

مطالب پیشنهادی گردشگری

منبع : مجله چمدان