بهترین نژاد اردک برای پرورش کدام است؟

پرورش جوجه اردک‌ها یکی از شاخه‌های پرطرفدار دامداری است که می‌تواند درآمدزایی خوبی داشته باشد.

اردک‌ها به دلیل توانایی در تخم گذاری و تولید گوشت، به‌ویژه در مناطق مرطوب و دارای منابع آبی مناسب، جایگاه خاصی در صنعت دامداری دارند.

اردک‌ها را می‌توان به دسته‌های مختلفی تقسیم کرد که هرکدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند.

در این راهنما از نغمه تورنگ طلایی، به معرفی نژادهای مختلف اردک، ویژگی‌های آن‌ها و معرفی بهترین نژادها برای پرورش خواهیم پرداخت، همراه ما باشید.

دسته بندی اردک

اردک‌ها به‌طور کلی به چهار دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• اردک‌های تخم‌گذار: این اردک‌ها برای تولید تخم پرورش داده می‌شوند و معمولاً تخم‌های زیادی در طول سال می‌گذارند. نژادهایی مانند رانر هندی و خاکی کمپل به دلیل تخم گذاری بالا محبوب هستند.

• اردک گوشتی: این نژادها بیشتر برای تولید گوشت پرورش می‌یابند و به سرعت وزن‌گیری می‌کنند. نژادهای پکن و موسکووی به عنوان نژادهای گوشتی برتر شناخته می‌شوند.

• اردک‌های دو منظوره: این دسته از اردک‌ها هم برای تخم گذاری و هم برای تولید گوشت پرورش داده می‌شوند. نژادهایی مانند اورپینگتون و روئن در این دسته قرار دارند.

• اردک‌های تزئینی: این اردک‌ها به دلیل ظاهر زیبا و منحصربه‌فرد خود بیشتر برای اهداف زینتی پرورش می‌یابند. نژادهایی مانند Crested و کال از جمله نژادهای تزئینی معروف هستند.

هر کدام از این دسته‌ها ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند و برای اهداف مختلفی پرورش داده می‌شوند.

نژادهای مختلف اردک

در ادامه برخی از مهم‌ترین نژادهای اردک که برای پرورش در ایران نیز مناسب هستند را بررسی کرده‌ایم.

1.       نژاد موسکووی یا اسرائیلی اردک

نژاد موسکووی که به نام اسرائیلی نیز شناخته می‌شود، یکی از معروف‌ترین نژادهای گوشتی است. این نژاد بیشتر به رنگ سفید یافت می‌شود، اما گونه‌هایی با رنگ سیاه، برنز و سبز نیز وجود دارند.

منشا اصلی این نژاد آمریکای مرکزی و جنوبی است. وزن اردک نر بالغ در این نژاد به 4.5 کیلوگرم و وزن ماده‌ها به 3.5 کیلوگرم می‌رسد.

یکی از ویژگی‌های بارز اردک نژاد اسراییلی، کم‌ چرب بودن گوشت آن است که باعث محبوبیت آن در صنعت گوشت اردک شده است.فروش مرع تخمگذار محلی

جوجه اردک موسکووی طبیعت آرامی دارند و بسیار کم ‌صدا هستند. تشخیص این نژاد از سایر اردک‌ها ساده است؛ آن‌ها دارای لایه‌ای گوشتی قرمز در اطراف چشم‌ها هستند.

با این حال، جوجه‌کشی از تخم‌های این نژاد چالش‌برانگیز است، زیرا درصد نطفه‌داری پایین و مدت ‌زمان جوجه‌ کشی طولانی‌تری دارند. نژاد موسکووی به دلیل چربی کم و کیفیت بالای گوشت، یکی از بهترین گزینه‌ها برای تولید گوشت است.

1.       نژاد اردک پکنی

اردک‌های پکن به عنوان یکی از برترین نژادهای گوشتی در جهان شناخته می‌شوند. منشأ اصلی این نژاد کشور چین است و آن‌ها به دلیل سرعت رشد بالا و مقاومت به شرایط آب ‌و هوایی مختلف، محبوبیت زیادی دارند.

اردک‌های پکن سفیدرنگ با پاهای کوتاه و سر بزرگ هستند. این نژاد در هر سال بین 100 تا 120 عدد تخم می‌گذارد و جوجه‌کشی آن‌ها حدود 28 روز طول می‌کشد.

نژاد پکنی اردک به سرعت رشد کرده و در عرض 7 تا 8 هفته به وزنی در حدود 4.5 کیلوگرم (در نرها) و 3.5 کیلوگرم (در ماده‌ها) می‌رسد.

این نژاد به دلیل مقاومت بالا در برابر سرما و گرما و همچنین سازگاری با محیط‌های مختلف، برای تولید گوشت بسیار مناسب است.

با این حال، این نژاد به خوبی کرچ نمی‌شود و برای جوجه‌کشی از دستگاه‌های جوجه‌کشی استفاده می‌شود.

1.       اردک نژاد روئن

اردک روئن یکی از نژادهای بومی فرانسه است که به دلیل ظاهر زیبا در دسته نژادهای تزئینی قرار می‌گیرد. با این حال، به دلیل وزن سنگین آن‌ها (4 تا 5 کیلوگرم در نرها و 3.5 تا 4 کیلوگرم در ماده‌ها)، به‌عنوان نژاد گوشتی نیز پرورش داده می‌شوند.

تخم گذاری این نژاد نسبتاً پایین است و در هر سال بین 50 تا 80 عدد تخم می‌گذارند.

نرهای نژاد روئن دارای سر و گردن سبز براق و حلقه‌ای سفید در انتهای گردن هستند، در حالی که ماده‌ها پرهایی خاکستری روشن با رگه‌های آبی دارند. این نژاد به دلیل ظاهر زیبا و وزن بالا، هم برای مقاصد تزئینی و هم برای تولید گوشت مناسب است.

1.       اردک نژاد آیلسبری

نژاد آیلسبری یکی دیگر از نژادهای گوشتی است که برای تولید گوشت پرورش داده می‌شود. این نژاد بومی انگلستان است و جثه بزرگ و پاهای کوتاهی دارد.

اردک‌های آیلسبری در هر سال حدود 80 عدد تخم می‌گذارند. وزن نرها به 3.5 کیلوگرم و وزن ماده‌ها به 3 کیلوگرم می‌رسد.

این نژاد بسیار شبیه به نژاد پکن است، اما یک تفاوت ظاهری مهم بین این دو وجود دارد؛ نژاد آیلسبری دارای منقاری کم ‌رنگ و بدن موازی سطح زمین است، در حالی که نژاد پکن منقار نارنجی ‌رنگ و قامت ایستاده‌ای دارد.

1.       نژاد رانر هندی اردک

نژاد رانر هندی با ظاهر خاص و راه رفتن عمود بر زمین، یکی از نژادهای تخم گذار است. برخلاف نام آن، منشأ این نژاد چین است.

این نژاد در هر سال می‌تواند بین 280 تا 300 عدد تخم تولید کند که مقدار زیادی می‌باشد. با این حال، گوشت این نژاد لذیذ نیست و بیشتر برای تولید تخم پرورش داده می‌شود.

رانر هندی گردنی بلند و منقاری پهن و زرد رنگ دارد و در رنگ‌های مختلف مانند قهوه‌ای، سفید و برنزی دیده می‌شود. این نژاد برای تولید تخم بسیار مناسب است و به ندرت پرواز می‌کند.

پرورش بلدرچین در قفس

پرورش بلدرچین در قفس یکی از روش‌های کارآمد و مؤثر برای تولید تخم و گوشت بلدرچین است. برای شروع این نوع پرورش، باید مراحل زیر را دنبال کنید:

انتخاب قفس مناسب

ابتدا باید قفس‌های مناسبی برای نگهداری بلدرچین‌ها انتخاب کنید. قفس‌ها باید به گونه‌ای طراحی شده باشند که تهویه مناسبی داشته و دسترسی آسان به آب و دان را فراهم کنند.

قفس‌های چند طبقه‌ای معمولاً برای افزایش ظرفیت در فضای کوچک استفاده می‌شوند.

تهیه تجهیزات لازم

تجهیزاتی مانند دانخوری، آبخوری، سینی جمع‌آوری فضولات و سینی جمع‌آوری تخم باید تهیه شوند.

این تجهیزات به بهداشت بهتر، کاهش هدررفت غذا و آب و جمع‌آوری آسان‌تر تخم‌ها کمک می‌کنند.

تهیه بلدرچین‌ها

پس از آماده‌سازی قفس و تجهیزات، باید جوجه‌های بلدرچین یا بلدرچین‌های بالغ را تهیه کنید.

انتخاب نژاد مناسب نیز اهمیت دارد؛ برخی نژادها برای تولید تخم و برخی دیگر برای تولید گوشت مناسب‌تر هستند.

مدیریت تغذیه

برای پرورش بلدرچین‌های سالم و پرمحصول، باید از غذای مناسب و متعادل استفاده کنید. غذای بلدرچین‌ها باید حاوی پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی لازم باشد.

بهتر است از دان‌های تجاری مخصوص بلدرچین استفاده کنید که تمام نیازهای تغذیه‌ای آنها را برآورده می‌کند.

مدیریت نور و دما

بلدرچین‌ها به نور و دمای مناسب برای رشد و تخم‌گذاری نیاز دارند. نوردهی مناسب، به ویژه برای بلدرچین‌های تخم‌گذار، ضروری است و باید روزانه حدود 14 تا 16 ساعت نوردهی داشته باشند.

همچنین، دمای محیط باید حدود 20 تا 25 درجه سانتی‌گراد باشد تا بلدرچین‌ها در شرایط ایده‌آل رشد کنند.

کنترل بهداشت و پیشگیری از بیماری‌ها

بهداشت قفس‌ها و تجهیزات نگهداری بلدرچین‌ها باید به طور منظم رعایت شود. سینی‌های جمع‌آوری فضولات باید به صورت دوره‌ای تخلیه و شستشو شوند تا از شیوع بیماری‌ها جلوگیری شود.

همچنین، واکسیناسیون و استفاده از داروهای پیشگیری‌کننده برای حفظ سلامت بلدرچین‌ها اهمیت دارد.

مدیریت تولید و برداشت

بلدرچین‌های تخم‌گذار معمولاً از هفته ششم شروع به تخم‌گذاری می‌کنند. تخم‌ها باید به صورت روزانه جمع‌آوری و در محیطی خنک و خشک نگهداری شوند.

برای بلدرچین‌های گوشتی نیز باید زمان کشتار را بر اساس وزن و سن آنها تعیین کنید.

مدیریت اقتصادی و فروش

برای موفقیت در پرورش بلدرچین در قفس، باید هزینه‌ها و درآمدها را به دقت مدیریت کنید. برنامه‌ریزی برای فروش محصولات به بازارهای محلی، فروشگاه‌ها و یا به صورت مستقیم به مصرف‌کنندگان می‌تواند به سودآوری بیشتر کمک کند.

با رعایت این مراحل، می‌توانید یک پرورش موفق و پرسود از بلدرچین در قفس داشته باشید.

مزایای نگهداری بلدرچین در قفس

نگهداری بلدرچین در قفس‌ دارای مزایای متعددی است که می‌تواند به بهبود بهره‌وری و کیفیت تولید کمک کند. در ادامه، این مزایا را بررسی کرده‌ایم:

1.       مدیریت بهتر فضا

یکی از بزرگ‌ترین مزایای نگهداری بلدرچین در قفس، استفاده بهینه از فضای موجود است.

در مناطقی که فضای پرورش محدود است، مانند محیط‌های شهری یا مزارع کوچک، قفس‌های چند طبقه‌ای به شما اجازه می‌دهند که تعداد زیادی بلدرچین را در یک فضای کوچک نگهداری کنید.

این امر نه تنها به کاهش هزینه‌های اجاره یا خرید زمین کمک می‌کند، بلکه بهره‌وری شما را در استفاده از فضای موجود به حداکثر می‌رساند.

با استفاده از قفس‌های مکانیزه، حتی می‌توانید در یک فضای بسیار محدود، صدها بلدرچین را به راحتی نگهداری کنید، که این موضوع برای کسب و کارهای کوچک و پرورش‌دهندگان تازه‌کار بسیار جذاب است.

1.       کنترل تغذیه و بهداشت

نگهداری جوجه بلدرچین در قفس امکان کنترل دقیق‌تری بر تغذیه و بهداشت را فراهم می‌کند. در قفس، می‌توان غذای پرنده‌ها را به دقت تنظیم کرد و از پخش شدن آن در محیط جلوگیری نمود.

این کنترل بیشتر بر تغذیه به معنی کاهش هدررفت غذا و افزایش کارایی است. علاوه بر این، قفس‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که فضولات پرنده‌ها به سادگی از محیط زندگی آنها جدا شوند، که این امر نه تنها به بهداشت محیط کمک می‌کند، بلکه احتمال شیوع بیماری‌ها را نیز کاهش می‌دهد.

جمع‌آوری و نظافت فضولات به طور منظم و آسان در قفس، باعث می‌شود که محیط زندگی پرنده‌ها همیشه تمیز و بهداشتی باشد.

1.       جلوگیری از بیماری‌ها

یکی دیگر از مزایای نگهداری بلدرچین در قفس، کاهش شیوع بیماری‌هاست. در محیط قفس، بلدرچین‌ها کمتر با دیگر پرندگان یا حیوانات تماس دارند که این موضوع احتمال انتقال بیماری‌ها را کاهش می‌دهد.

همچنین، به دلیل کنترل بیشتر بر بهداشت محیط، قفس‌ها معمولاً کمتر آلوده می‌شوند. این شرایط باعث می‌شود که پرورش‌دهندگان بتوانند به راحتی بر واکسیناسیون و درمان‌های دارویی نظارت کنند و به محض مشاهده هر گونه علائم بیماری، اقدامات لازم را انجام دهند.

بنابراین، نگهداری بلدرچین در قفس به حفظ سلامت کلی گله و کاهش هزینه‌های درمانی کمک می‌کند.