تاریخچه رئال مادرید

تاریخچه رئال مادرید ، افتخارات دهه های مختلف ، دوران مربی های مختلف و سایر اطلاعات رئال مادرید در ادامه ذکر شده است.

با ما همراه باشید.

لقب : سفیدها ، خامه‌ای‌ها ، قوهای سفید ، کهکشانی‌ها ، کرکس‌ها ، وایکینگ‌ها ، اشباح

تاریخ تاسیس : 6 مارس 1902

در ابتدا چند تا از بازیکنان حرفه ای رئال مادرید را برای شما عزیزان قرار دادیم.

کلیپی جالب از خاطره انگیز ترین لحظات رئال مادرید

در ادامه ویدیویی از بهترین لحظات باشگاه رئال مادرید را برای شما عزیزان قرار دادیم.

برای دیدن ویدیو روی آن کلیک کنید.

بازیکنان حرفه ای و اسطوره های رئال 

رائول گونزالس : رائول یکی از مهاجمان قدیمی رئال و یکی از اسطوره های رئال می باشد.

در بین هواداران رئال ، جایگاه ویژه ای را برای رائول گونزالس قائل هستند.

1902-1910

ورزش جدید برخواسته از انگلیس شروع به برگزاری در اسپانیا کرد.

جذب سریع آن به این معنی بود که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم اولین سازمانها برای آموزش آن به وجود آمدند.

یکی از آن ها باشگاه فوتبال مادرید (نام اولیه رئال مادرید) بود.

جولیان پالاسیوس اولین رییس آن بود، اما این خوان پدروس بود که رسماً باشگاه را تشکیل داد (1902).

علاقه به حدی افزایش یافت که مادرید برای ادای احترام به پادشاه آلفونسو سیزدهم، یک تورنمنت را پیشنهاد کرد.

این ابتکار بعدها تبدیل به جام حذفی اسپانیا شد.

جولیان پالاسیوس در سالهای ابتدایی این باشگاه همیشه حضور داشت.

او بود که در سال 1900 تشکیل جلسه ای عمومی داد تا تصمیم بگیرد کدام بازیکنان تیم اول مادرید را تشکیل دهند.

اندکی پس از آن برادران پادروس امور را به دست گرفتند.

فوتبال در آن زمان کم کم محبوب شده بود و باشگاه های بیشتری به وجود آمده بودند.

اساسنامه این باشگاه به عنوان یک شرکت در ششم مارس 1902 در حضور هیئت مدیره به ریاست خوان پدراس تصویب شد.

مدیران این تیم پیشنهادی را مبنی بر برگزاری اولین تورنومنت به آلبرتو آگویلرا، شهردار مادرید ارائه دادند.

اولین مسابقه به افتخار پادشاه آلفونسو سیزدهم برگزار شد.

پنج تیم برای حضور در این مسابقات اعلام آمادگی کردند که در هیپودرومو برگزار شد.

این سرآغازجام حذفی اسپانیا بود و با قهرمانی مادرید به پایان رسید.

سفیدها از 6 دوره اول موفق به کسب قهرمانی در 4 دوره شدند.

1920-1911

فوتبال اسپانیا دوران سخت و نامشخصی را پشت سر می گذاشت.

رئال مادرید از این مشکلات کاملا در امان نبود، اما به لطف برخی از کارهای خوب مدیرانش بر آنها غلبه کرد.

آنها با داشتن یک پایگاه هواداری در حال رشد، به منظور حضور تماشاگران بیشتر و به دست آوردن پول بیشتر، نیاز به تغییر ورزشگاه داشتند.

بنابراین این باشگاه به ورزشگاه او دونل نقل مکان کرد.

در آن زمان بود (سال 1920) که مباشر عالی پادشاه اسپانیا عنوان “رئال” را به مادرید اعطا کرد.

تصور می شد که تاسیس فدراسیون می تواند یک راه حل سریع برای بحران باشد، اما اینطور نبود.

هر باشگاه به دنبال منافع خود بود و در حالی که برخی از آنها از فدراسیون حمایت می کردند، برخی دیگر به طور موازی سازمان دیگری تشکیل دادند که اتحادیه باشگاه ها نام داشت.

مادرید با انتقال به او دونل اولین قدم خود را به سمت حرفه ای شدن برداشته بود.

این کار تماشاگران بیشتر، سود بیشتر و پول بیشتر برای این تیم به ارمغان آورد.

سپس آن ها به زمین جدید ویلا ای کورت، با ظرفیت 5000 تماشاگر نقل مکان کردند.

فصل 1916 – 1915 فصلی درخشان برای رئال مادرید بود.

این تیم پس از پیروزی یک بازی دراماتیک مقابل اسپانیول در نیمه نهایی، در یک بازی نزدیک فینال را به اتلتیک بیلبائو واگذار کرد.

نتیجه آن مسابقه منجر به استعفای کل هیات مدیره شد و پدرو پاراگز مدیریت را از آدولفو ملندز تحویل گرفت.

این تغییرات خیلی زودنتیجه داد به طوریکه در فصل بعد مادرید بار دیگر قهرمان اسپانیا شد.

1921-1930

در اوایل دهه 20 ، رئال مادرید به نقش پیشگام خود در فوتبال اسپانیا بازگشت.

این تیم یک سری از سفرها به خارج از کشور انجام داده و خود را به عنوان یک تیم بین المللی مطرح نمود.

در نتیجه رشد و پیشرفت باشگاه، دو تغییر ورزشگاه دیگر در این دوره اتفاق افتاد.

ابتدا به ولودروم دو سیداد لینیل نقل مکان کردند و سپس چامارتین ساخته شد.

چامارتین در سال 1928 میزبانی اولین بازی لیگ اسپانیا ( لالیگای فعلی ) را بر عهده داشت.

لیگای اسپانیا در این شرایط به وجود آمد و مشکلات عظیم سازمانی در فوتبال اسپانیا در گذشته باقی ماندند.

طرفین توافق کردند که باید سه دسته وجود داشته باشد.

شش قهرمان اسپانیا، سه نایب قهرمان و برنده تورنومنت صعود بین باشگاه ها باید در لیگ بازی می کردند.

این تورنومنتی بود که هر سال تیم هایی را از تمام کشور دور هم جمع می کرد.

1931-1940

ریکاردو زامورا و به دنبال او سیریاکو و کوینکوکس به تیم آمدند.

این سه نفر بهترین خط دفاعی را در جهان تشکیل دادند.

نتیجه چهار قهرمانی در چهار سال بود (دو قهرمانی در لالیگا و دو جام حذفی).

در آن زمان اسم رئال مادرید بر سر زبان ها افتاده بود اما جنگ داخلی مانعی برای پیشرفت بیشتر آن ها شد.

در این زمان رئال مادرید این واقعیت را پذیرفته بود که موفقیتی کهبه دنبالش هستند فقط با بهترین بازیکنان ممکن است.

با وجود بازیکنانی نظیر زامورا، سیریاکو، کوینکوکس و بازیکنان دیگر، عناوین قهرمانی خیلی زود از راه رسیدند.

فصل 1931 – 1932 برای تیم لیپو هرتزا عالی بود. سفید پوشان بدون باخت در لیگ قهرمان شدند.

این آغاز دوران سلطه مادرید بود.

تنها یک ماه پس از آخرین پیروزی رئال مادرید در جام (1936)، جنگ داخلی آغاز شد.

بهترین اوقات رئال مادرید در زمین، تحت تاثیر درگیری نظامی و تهدید قرار گرفت.

این امر باعث شد تا بسیاری از بازیکنان به کار خود پایان دهند یا کشور را به جهت تبعید ترک کنند.

بازیکنان این باشگاه تا بعد از جنگ مجدداً دور هم جمع نشدند.

1941- 1950

در این دوره، رئال مادرید قهرمانی های دیگری را به دست آورد و همچنین رقابت سنتی با بارسلونا آغاز شد.

استادیوم چامارتین مجددا بازسازی و تیم جدیدی جمع شد.

با تلاش های سانتیاگو برنابئو، همه این چالش ها به خوبی مدیریت شد.

در این دهه بود که پایه های بهترین باشگاه قرن بیستم بنا نهاده شد.

سفیدپوشان سعی کردند تا اثرات جنگ داخلی (1936-1939) که موجب ترک این تیم توسط برخی از مهمترین بازیکنان شده بود را کاهش دهند.

برخی از بازیکنان مهم مانند پرودن، کورونا و بانین به تیم آمدند.

در سال 1943 و در نیمه نهایی جام حذفی، رئال مادرید با بارسلونا دیدار کرد.

در لس کورتز، بارسلونا 3 – 0 برنده شد.

در بازی برگشت، سفید پوشان با بازگشتی خارق العاده بازی را به تساوی کشاندند.

مادرید با نتیجه 11 بر یک پیروز شد و یک رقابت ابدی آغاز شد.

در پانزدهم دسامبر سال 1943 ، سانتیاگو برنابئو رئیس باشگاه شد.

این شروع یک دوران افسانه ای بود که در آن باشگاه اقدامات بسیار خوبی انجام داد.

وی مسئولیت ایجاد ارتباط بین همه باشگاه ها را بر عهده گرفت.

در سال 1948 به دلیل فعالیت فوق العاده سانتیاگو برنابئو در دوران مدیریتش در رئال مادرید، او به عنوان رئیس افتخاری باشگاه انتخاب شد.

رئال مادرید ده سال پس از پیروزی برابر والنسیا در جام حذفی، در 9 ژوئن 1946 دوباره با این تیم روبرو شد. در این بازی سفیدها را با نتیجه 3 – 1 والنسیا شکست دادند تا یک بار دیگر جام را بدست آورند.

در پایان این بازی شهردار مادرید به دلیل حضور ایپینیا در 237 بازی رسمی، مدال ورزشی شهر را به او تقدیم کرد.

1951-1960

این دهه فوق العاده درخشان بود.

بازی فوق العاده بازیکنان به رهبری آلفردو دی استفانو، رئال مادرید را در قله فوتبال قرار داد.

تیمی که با کسب پنج جام قهرمانی اروپای متوالی، جهان را متحیر کرد.

این باشگاه “پادشاه پادشاهان” نامیده شد و در ادامه قهرمانی در اولین دوره جام بین قاره ای (1960) دهه آن ها را درخشان تر نیز کرد.

فوتبال در اروپا با استاندارد بالایی بازی می شد.

با آگاهی از این واقعیت، در آغاز دهه 50 ، روزنامه نگار مشهور فرانسوی گابریل هانوت آغازگر رقابتی بود که قهرمانان هرکدام از لیگ های اروپا را گرد هم جمع می کرد.

همکار وی ژاک فرن نیز به این پروژه پیوست.

آنها مقرراتی را وضع کردند که به تصویب اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) نیز رسید.

این پیشنهاد در واقع به خواست روسای نشریه فرانسوی اکیپ بود.

آنها کمیسیونی را تشکیل دادند که سانتیاگو برنابئو یکی از معاونان آن بود.

در نهایت رویای برگزاری این جام در سال 1956 به واقعیت تبدیل شد.

رئال مادرید در سیزدهم ژوئن همان سال اولین جام اروپایی تاریخ را بدست آورد.

این اولین جام از پنج جام پیاپی بود که آن ها برنده می شد.

این شاهکار بزرگ با کمک یکی از بزرگترین فوتبالیست های تاریخ آلفردو دی استفانو و در دوره ریاست برنابئو بدست آمد.

مادرید، دی استفانو را در پنجاهمین سالگرد این باشگاه (1952) کشف کرد.

از آن زمان این باشگاه آینده خود را حول محور او رقم زد و سال بعد او به عنوان بازیکن مادرید اولین بازی خود را انجام داد.

او بهترین بازیکن در تاریخ سفیدپوشان شد و با دریافت دو توپ طلا (1957 و 1959) یکی از ستارگان تیمی بود که پنج سال پیاپی بر اروپا حکمرانی کردند.

در فصل 1959 – 1960 بازیکن سابق مادرید، میگوئل مونیوس، هدایت رئال مادرید را بر عهده گرفت.

او در اولین فصل خود به عنوان سرمربی، پنجمین جام اروپایی را بدست آورد و اولین شخصی نام گرفت که هم به عنوان بازیکن (سه بار) و هم به عنوان مربی عنوان قهرمانی اروپا را به دست می آورد.

در سال 1960 ، رئال مادرید در اولین دوره جام بین قاره ای (با پیروزی 5 – 1 در برابر پنارول د مونته ویدئو) قهرمان شد.

1961-1970

تیم در یک دوره تغییر قرار داشت. در اسپانیا بسیار عالی نتیجه می گرفت و هشت قهرمانی در لیگ کسب کرد.

در مسابقات خارجی نیز ششمین جام اروپایی خود را به دست آورد.

در فصل 1962 – 1961 ، رئال مادرید باز هم در اوج بود چرا که آن ها هم در لیگ و هم در جام حذفی قهرمان شدند و در اروپا نیز به نایب قهرمانی رسیدند. در 18 مارس 1962 ، مادرید یک قهرمانی لیگ دیگر را در استادیوم خود جشن گرفت در حالی که دو بازی تا پایان لیگ مانده بود.

در 8 جولای 1962 ، سفید پوشان در فینال جام حذفی 2 – 1 سویا را شکست دادند.

آنها پادشاهان اسپانیا و اروپا بودند.

در یازدهم ماه می 1966 ، رئال مادرید با برتری 2 بر 1 در مقابل پارتیزان بار دیگر قهرمان اروپا شد.

در غیاب دی استفانو و پوشکاش، با تجربه ترین بازیکن تیم خنتو بود. بقیه اعضای این تیم آراکیستین، پاچان، پدرو دو فیلیپه، سانچس، پیری، زوکو، سرنا، آمانسیو، گروسو و ولازکز بودند.

1971-1980

دهه ای که این تیم ششمین قهرمانی خود در لالیگا را به دست آورد، با مرگ سانتیاگو برنابئو نیز به یاد آورده می شود.

فوتبال در تاریخ 2 ژوئن 1978 در غم از دست دادن رئیس رئال مادرید که این تیم را به قله افتخار رساند، عزادار شد.

پس از این اتفاق لوئیس دو کارلوس جایگزین بهترین دوست و مربی خود شد.

او هفت سال ریاست باشگاه مادریدی را بر عهده داشت.

در فصل 1978 – 1979 و در بازی های خانگی، رئال مادرید به هیچ تیمی باج نمی داد و تنها 5 تیم از برنابئو با تساوی خارج شدند: اسپانیول، سویا، هرکولس، لاس پالماس و اتلتیکو مادرید.

مولوونی می دانست چگونه بهترین بازی را از بازیکنان خود بگیرد.

عملکرد درخشان رئال تحت تاثیر مرگ رئیس این باشگاه قرار گرفت.

رئال مادرید می خواست به نوعی از زحمات مرحوم سانتیاگو برنابئو قدردانی کند.

بنابراین آن ها در تاریخ 31 آگوست 1979 اولین دوره مسابقات با نام او را برگزار کردند.

چهار قهرمان بزرگ قاره اروپا در این مسابقات حضوریافتند: رئال مادرید ، آژاکس، بایرن مونیخ و میلان.

1981-1990

دهه 80 تحت سلطه نسل درخشان بازیکنان تیم جوانان بود.

این گروه به رهبری امیلیو بوتراگوئنو رئال مادرید را به یکی از بهترین تیم های تاریخ تبدیل کردند.

گل های هوگو سانچز نیز در رقم زدن این دهه موفق نقش مهمی داشتند.

سفیدپوشان در این دهه با چند بازگشت تاریخی دو جام اول دهه را کسب کردند.

در سال 1983 ، کاستیا (تیم دوم رئال مادرید) با مربیگری آمانسیو و با نمایش های خیره کننده از 5 بازیکن قهرمان دسته دوم شد.

این 5 بازیکن عبارت بودند از: پاردزا، هوگو سانچز، میشل، مارتین وازکز و امیلیو بوتراگوئنو.

این محصولات آکادمی یک کشف واقعی بودند و دی استفانو از استفاده آن ها برای تیم اول دریغ نکرد.

این گروه در سال 1985 شکوفا شدند و در 5 لالیگای پیاپی به قهرمانی رسیدند.

همچنین عناوین مهمی از جمله بیشترین گل زده این رقابت ها را با 107 گل کسب کردند.

هوگو سانچز مهاجم مکزیکی نقش زیادی در این موفقیت ها داشت.

او همراه با بازیکنان قدیمی تیم نظیر خوانیتو، والدانو و سانتیلانا ، خط حمله بی نظیری تشکیل داده بودند.

سانچز در هفت فصل حضورش در سفیدپوشان، 251 گل به ثمر رساند و در 4 فصل بهترین گلزن لیگ شد.

در این دهه رئال مادرید اولین جام یوفای خود را نیز به دست آورد.

در فصل 1985 – 1984 ، این تیم با پیروزی در یک فینال رفت و برگشتی در مقابل تیم کمتر شناخته شده ویدئوتون به این عنوان رسیدند.

ویدئوتون برای رسیدن به فینال موفق به حذف تیم های پاریس سن ژرمن، پارتیزان بلگراد و منچستر یونایتد شده بود.

در فصل بعد این قابت ها، سفیدپوشان به لطف بازگشتی باورنکردنی موفق به دفاع از عنوان قهرمانی خود شدند.

آنها پس از شکست 5 بر 1 در بازی رفت مقابل بوروسیا مونشن گلادباخ، در بازی برگشت با دو گل از والدانو و دو گل دیگر از سانتیلانا یک پیروزی حماسی را رقم زدند.

1991-2000

خورخه والدانو، فابیو کاپلو و ویسنته دل بوسکه نامهایی بودند که از این دهه به یاد آورده می شوند.

این سه مربی موفق با کمک برخی ستارگان رئال مادرید را در لالیگا و اروپا به اوج افتخار رساندند.

بازیکنانی مانند ردوندو، لادروپ، سیدورف، شوکر، میاتوویچ و روبرتو کارلوس همگی در دهه 90 وارد این باشگاه شدند.

والدانو با نشان دادن توانایی های خود در تنریف، در سال 1994 به رئال مادرید بازگشت.

با خریدهای جدید نظیر ردوندو، لادروپ، آماویسکا و کانیزارس، رئال در همان فصل قهرمان لیگ شد.

در همان فصل، رائول بازیکن آکادمی، اولین بازی خود را برای تیم بزرگسالان انجام داد.

در تاریخ 29 اکتبر و در 17 سالگی، این بازیکن جوان جای مارتین وازکز را در ترکیب مادرید گرفت و یک بازی خیره کننده را از خود به نمایش گذاشت.

در نتیجه یک اسطوره جدید متولد شد.

در اوایل سال 1995 ، رئال مادرید والدانو در سانتیاگو برنابئو با نتیجه 5 بر صفر بارسای یوهان کرایوف را شکست داد.

این بازی جادویی از تلویزیون پخش شد و بیش از 10 میلیون بیننده آن را تماشا کردند.

اما نتایج بد در فصل 95 – 96 لورنزو سانز را وادار کرد تا فابیو کاپلو، یکی از مربیان پرطرفدار فوتبال اروپا را به خدمت بگیرد.

این ایتالیایی یک تیم رویایی را در اختیار داشت.

با جذب سیدورف، شوکر، میاتوویچ و روبرتو کارلوس در کنار ستارگانی نظیر رائول، هیرو و ردوندو، مادرید یک قهرمانی لیگ دیگر کسب کرد.

20 می 1998 یک روز تاریخی برای این باشگاه بود.

بعد از 32 سال و به رهبری یوپ هاینکس، رئال مادرید با غلبه بر یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان اروپا بار دیگر اروپا را فتح کرد.

یک گل از پدیا میاتوویچ در دقیقه 66 کافی بود تا رئال مادرید هفتمین جام را از آمستردام آرنا به سانتیاگو برنابئو بیاورد.

در دسامبر همان سال، این بار تحت هدایت گاس هیدینک، مادرید دومین جام بین قاره ای خود را بدست آورد.

در سال 1999 ، ویسنته دل بوسکه بازیکن سابق رئال مادرید به عنوان سرمربی به این تیم بازگشت.

این مرد اهل سالامانکا توانست یک فلسفه را در تیم به وجو آورد که نتیجه آن قرارگیری رئال مادرید در بالاترین سطح قاره بود.

اولین عنوان وی در سال 2000 بدست آمد: هشتمین جام اروپایی.

در همان سال، فلورنتینو پرز ریاست باشگاه را به دست گرفت و یکی از بهترین بازیکنان جهان لوئیز فیگو قرارداد بست.

2001-2010

در این دهه رئال مادرید بازگشتی غرور آمیز به سطح اول فوتبال اروپا داشت و موفق کسب نهمین جام اروپایی، سومین جام بین قاره ای و پنج لالیگا شد.

همچنین فلورنتینو پرز اقتصاد رئال مادرید را مجددا سازماندهی کرد تا این باشگاه ثروتمندترین باشگاه جهان لقب بگیرد.

ویسنته دل بوسکه تا سال 2003 به عنوان سرمربی باقی ماند.

فلسفه و نام بزرگ او، مادرید را به تیمی قهرمان تبدیل کرد.

در زمان حضور او در راس کار، سفیدپوشان موفق به کسب یک لیگ قهرمانان و جام بین قاره ای دیگر در کنار دو جام داخلی، یک سوپرکاپ اسپانیا و یک سوپرکاپ اروپا شدند.

این دوره تنها دوره ای بود که با رئال مادرید دهه 50 و 60 قابل مقایسه است.

مدیریت فلورنتینو پرز منجر به تغییرات عمیقی در ساختار این باشگاه شد.

او سانتیاگو برنابئو را به طور کامل ازسازی کرد، یک مجموعه ورزشی جدید در والدیباس ایجاد نمود و استادیوم آلفردو دی استفانو را افتتاح کرد.

در همین حال، او در زمین، با آوردن زیدان، رونالدو و بکام رویاهای هواداران را به واقعیت تبدیل کرد.

پرز در دومین دوره ریاست خود (2006) به خوشحال کردن هواداران ادامه داد و بهترین بازیکنان و مربیان جهان را به خدمت گرفت.

بازیکنان بزرگی همچون کریستیانو رونالدو و بنزما به همراه خوزه مورینیو از جمله این افراد بودند.

مورینیوی پرتغالی یک هفته پس از قهرمانی در اروپا با اینتر میلان در سانتیاگو برنابئو، این بار به عنوان سرمربی رئال مادرید به این ورزشگاه بازگشت.

2011-2020

در چند سال اول این دهه سه عنوان قهرمانی دیگر توسط خوزه مورینیو به افتخارات رئال مادرید اضافه شد.

مهمترین آن ها، عنوان قهرمانی لیگ در فصل 2011 / 2012 بود که آنها با کسب 100 امتیاز و به ثمر رساندن 121 گل رکورد شکنی کردند.

در این دوران آن ها همچنین با غلبه بر بارسلونا، قهرمان جام حذفی نیز شدند.

در ژوئن 2013 ، کارلو آنچلوتی سرمربی رئال مادرید شد.

این مربی ایتالیایی در اولین فصل حضور خود با پیروزی 2 بر 1 برابر بارسلونا، نوزدهمین عنوان قهرمانی جام حذفی را برای رئال مادرید به ارمغان آورد.

همچنین در 24 می 2014 ، مادرید با این مربی بار دیگر قهرمان اروپا شد.

این دهمین قهرمانی اروپایی آن ها یا دسیما بود.

گل های راموس، بیل، مارسلو و کریستیانو رونالدو پیروزی رئال را تضمین کردند.

دو قهرمانی دیگر در فصل دوم سرمربیگری آنچلوتی به دست آمدند: سوپر جام اروپا با پیروزی برابر سویا و اولین قهرمانی در جام جهانی باشگاه ها با غلبه بر سن لورنزو.

این بدان معنی بود که رئال مادرید در سال 2014 یک سال تاریخی را سپری کرده است.

در ژوئن سال 2015 ، رافا بنیتز به این باشگاه بازگشت تا سرمربیگری سفیدپوشان را به عهده بگیرد.

سپس، به سبب عدم کسب نتایج مطلوب توسط بنیتز، در ژانویه سال 2016 ، زیدان بازیکن افسانه ای باشگاه جانشین او شد.

فصل اول او با کسب یازدهمین عنوان قهرمانی در اروپا (اون دسیما) با برتری مقابل اتلتیکومادرید در میلان به پایان رسید.

فصل دوم این تئوریسین فرانسوی با کسب چند قهرمانی همراه بود.

در این رئال مادرید با برتری در مقابل یوونتوس موفق به کسب یازدهمین عنوان قهرمانی در اروپا (دو دسیما) شد و تبدیل به اولین تیمی شد که در فرمت جدید این رقابت ها از عنوان قهرمانی خود دفاع می کند.

در کنار این موفقیت، این تیم موفق به کسب قهرمانی در لالیگا، سومین سوپرکاپ اروپا، دومین جام جهانی باشگاه ها و دهمین سوپرکاپ اسپانیا شد.

در دسامبر سال 2017 ، سفیدپوشان یک جام جهانی باشگاه های دیگر را نیز به دست آوردند که این پنجمین جام این تیم در آن سال بود.

سال 2018 نیز به لطف قهرمانی سیزدهم در لیگ قهرمانان اروپا (لا دسیوموترسرا)، سال پرافتخاری در تاریخ رئال مادرید است.

این تیم در فینال که در کیف برگزار شد، مقابل لیورپول پیروز شد.

در پایان همان سال اتفاقات باور نکردنی برای رئال مادرید اتفاق افتاد.

زیدان سرمربی و کریستیانو رونالدو ستاره بی چون و چرای این تیم، رئال مادرید را ترک کردند و موجب بهت هواداران شدند.

پس از این اتفاق، جولین لوپتکی سکان هدایت رئال مادرید را بر عهده گرفت اما نتوانست رضایت سران این باشگاه را جلب کند و خیلی زود جای خود را به بازیکن سابق رئال، سانتیاگو سولاری داد.

تیم تحت هدایت سولاری با غلبه بر العین امارات برای هفتمین بار رئال مادرید را به عنوان قهرمانی جهان رساند اما در ادامه نتایج ضعیف این سرمربی موجب شد تا یکبار دیگر زیدان افسانه ای در نقش ناجی به تیم برگردد.

در اوائل بازگشت زیدان اوضاع چندان مطلوب پیش نمی رفت.

در ادامه و در نقل و انتقالات تابستانی سران باشگاه با جذب بازیکنانی نظیر ادن هازارد سعی در بهبودشرایط داشتند اما باز هم این اتفاق میسر نشد تا جایی که زمزمه های برکناری زیدان نیز در مقطعی از فصل شنیده می شد.

در ادامه شرایط تیم تحت هدایت زیدان بهتر شد و این تیم رقابت سنگینی با بارسلونا برای کسب عنوان قهرمانی این فصل لالیگا دارد.

پس ازبهبود شرایط، با کسب یازدهمین سوپر جام اسپانیا که با پیروزی در مقابل اتلتیکومادرید در جده عربستان به دست آمد، سال 2020 برای این تیم پرافتخار آغاز شد.

امیدواریم این متن برای شما مفیده بوده باشد.

می توانید نیم نگاهی به سایر تاریخچه ها داشته باشید .(فقط کافیست روی آن کلیک کنید)

تاریخچه یوونتوس 

تاریخچه آث میلان

تاریخچه بارسلونا 

تاریخچه اینتر میلان

تاریخچه چلسی 

تاریخچه آرسنال 

رکوردها

• رکورد پیروزی لیگ : ۱۱–۲ مقابل الچه (در ۱۹۵۹–۶۰ لا لیگا)
• رکورد پیروزی جام‌ها : ۱۱–۱ مقابل بارسلونا (در ۱۹۴۲–۴۳ کوپا دل ری)
• رکورد پیروزی اروپا : ۹–۰ مقابل بلدکلوبن (در جام باشگاه‌های اروپا ۶۲-۱۹۶۱)
• رکورد پیروزی خانگی : ۱۱–۲ مقابل الچه (در ۱۹۵۹–۶۰ لا لیگا)
• رکورد پیروزی خانگی : ۱۰–۲ مقابل رایو واکانو
• رکورد پیروزی خارج از خانه : ۷–۱ مقابل رئال ساراگوسا (در ۱۹۸۷–۸۸ لا لیگا)
• رکورد پیروزی خارج از خانه : ۸–۲ مقابل دپورتیوو لاکرونیا (در ۲۰۱۴–۱۵ لا لیگا)

 

گل ها و رکوردهای گلزنی

• رئال مادرید با ۸۶۱۰ گل در بازی‌های رسمی، رکورددار گلزنی در بین تیم‌های اسپانیا است.
• رئال مادرید با زدن ۱۰۰ گل در هفت فصل پیاپی رکورددار لالیگا و ۵ لیگ معتبر اروپایی می‌باشد.
• بیشترین گل‌های لیگ در یک فصل : ۱۲۱ (در فصل ۲۰۱۱–۱۲)
• بیشترین گل در یک فصل در تمام مسابقات سال : ۱۷۴ (در فصل ۲۰۱۱–۱۲)
• بهترین تفاظل گل در یک فصل لیگ : ۸۹ در فصل ۲۰۱۱–۱۲
• بیشترین گل‌های لیگ در یک فصل به ترتیب : ۷۱ (در فصل ۱۹۵۰–۵۱)
• کم‌ترین تعداد گل زده در لیگ در یک فصل : ۱۵ (در فصل ۱۹۳۱–۳۲)
• رکورددار با ۲۳۷۰ گل در بازی‌های خارج از خانه در تاریخ لالیگا

امتیاز

• رئال مادرید با کسب ۴۴۴۹ امتیاز در لالیگا رکورد دار است.
• بیشترین امتیاز در یک فصل :
• کسب امتیاز برای پیروزی : ۶۶ در ۴۴ مسابقه (در فصل ۱۹۸۶–۱۹۸۷)
• کسب امتیاز برای پیروزی : ۱۰۰ در ۳۸ مسابقه (در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۲)
• کسب امتیاز برای پیروزی : ۱۷ در ۱۸ مسابقه (در فصل ۱۹۲۹–۱۹۳۰)

 

برد / تساوی / باخت در طول یک فصل

• بدون شکست در فصل: ۰ در ۱۸ بازی (در فصل ۱۹۳۱–۳۲)
• مساوی: ۱ در ۲۲ بازی (در فصل‌های ۱۹۳۴–۳۵ و ۱۹۳۹–۴۰)
• بیشترین برد در طول یک فصل: ۳۳ در ۳۸ بازی (در فصل ۲۰۱۱–۱۲)
• بیشترین پیروزی خانگی: ۱۸ برد در ۱۹ بازی (در فصل‌های ۱۹۸۷–۸۸ و فصل ۲۰۰۹–۱۰)
• بیشترین شکست در یک فصل: ۱۳ در ۳۴ بازی (در فصل ۱۹۷۳–۷۴)
• با ۶۱۰ پیروزی، رکورددار برد خارج از خانه در تاریخ لالیگا
• با ۱۱۷۴ برد، رکورددار پیروزی خانگی در تاریخ لالیگا
• رئال مادرید سال ۲۰۱۴، اولین تیم تاریخ اسپانیا بود که در یک سال میلادی ۵۱ پیروزی کسب کرد
• رئال مادرید با ۱۲۱ بازی شکست ناپذیری طی ۹ سال بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۵ رکورددار طولانی‌ترین شکست ناپذیری خانگی در لالیگا می‌باشد.

 

متداول

• بیشترین مدت زمان شکست ناپذیری در لالیگا : ۴۰ بازی پشت سر هم
• بیشترین مدت زمان شکست ناپذیری در لالیگا و در خانه : ۱۲۱ بازی پشت سر هم
• بیشترین تعداد برد : ۲۲ برد پیاپی (تا پایان جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۴)
• بیشترین تعداد برد متوالی در لالیگا : ۱۶ برد متوالی (در سال ۲۰۱۶)

 

برخی از رکوردهای کلی

 

رئال مادرید با ۱۰۴۵ هفته صدرنشینی در لالیگا رکورددار می‌باشد.

رئال مادرید در فصل ۲۰۱۴/۱۵ با ۲۲ برد پیاپی، رکورددار برد پیاپی در تمام جام‌ها در بین ۵ لیگ معتبر اروپا می‌باشد.

رئال مادرید با زدن ۱۰۰ گل در هفت فصل پیاپی رکورددار لالیگا و ۵ لیگ معتبر اروپایی می‌باشد.

رئال مادرید تنها باشگاه اروپایی است که هم همزمان در فوتبال و بسکتبال قهرمان اروپا می‌شود

رئال مادرید با ۳۰ بازی بدون شکست، رکورددار شکست ناپذیری در مرحله گروهی در کل چمپیونزلیگ می‌باشد.

رئال مادرید تنها تیمی است که در لیگ قهرمانان اروپا همیشه از گروهش صعود کرده و هیچوقت در دور گروهی حذف نشده‌است.

رئال مادرید با گلزنی در ۳۴ بازی پیاپی از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴، در کل چمپیونزلیگ رکورددار می‌باشد.

رئال مادرید با ۱۴۷۸ گل رکورددار گلزنی در کل رقابت‌های اروپایی می‌باشد.

رئال مادرید با ۹۴۱ گل رکورددار گلزنی در کل چمپیونزلیگ می‌باشد و بایرن با ۶۴۹ گل در رده بعدی می‌باشد و در فرمت جدید هم با ۵۳۳ گل رکورددار است.

رئال مادرید با بدست آوردن ۶۰۴ امتیاز، رکورددار کسب امتیاز در کل چمپیونزلیگ می‌باش که در فرمت جدید هم رئال با ۳۷۱ امتیاز رکورددار می‌باشد.

رئال مادرید با ۲۵۴ پیروزی رکورددار پیروزی در کل چمپیونزلیگ می‌باشد که در فرمت جدید هم با ۱۵۱ پیروزی رکورددار است.

رئال مادرید با ۱۵ بازی بدون شکست در لیگ قهرمانان اروپا، رکورددار شکست ناپذیری پیاپی در تاریخ کل چمپیونزلیگ می‌باشد.

رئال مادرید با حضور در ۲۳ فینال اروپایی، رکورددار حضور در فینال‌های اروپایی می‌باشد.

رئال مادرید با ۲۳ حضور پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا رکورددار است.

رئال مادرید تنها تیمی است که در فرمت جدید لیگ قهرمانان اروپا از عنوان خود دفاع کرده‌است.

رئال مادرید در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ با ۴۰ بازی نباختن در تمام جامها، رکورددار شکست ناپذیری در تاریخ اسپانیا می‌باشد.

رئال مادرید رکورددار حضور در کل چمپیونزلیگ با ۵۰ حضور می‌باشد.

رئال مادرید رکورددار بازی در کل تاریخ چمپیونزلیگ است.

رئال مارید با کسب ۱۲ جام بین‌المللی در قرن ۲۱ رکورددار می‌باشد.

رئال مادرید، اولین و تنها تیمی است که سه بار پیاپی قهرمان جام باشگاه‌های جهان شده‌است.

رئال مادرید رکورددار نماینده بین بازیکنان برتر سال فیفا با داشتن ۱۱ نماینده در سال ۲۰۱۶ می‌باشد.

منبع : باحال مگ