نقد فیلم Call Me by Your Name (نقد اختصاصی)

نقد فیلم Call Me by Your Name (مرا با نامت صدا کن) در ادامه برای شما عزیزان تهیه شده است .

با مجله اینترنتی باحال مگ همراه باشید .

مرا با نامت صدا کن ( Call Me by Your Name ) یکی از زیباترین فیلمهای سال از لحاظ محتوا درون آن است.

فضاساز ی آن بسیار خوب بوده و کاملا در اواخر دهه ۸۰ میلادی غرق شده است.

تمامی ویژگیهای یک فیلم عاشقانه را داشته و آنها را بسیار زیبا در کنار هم قرار داده و بیشتر به زیباییها پرداخته است تا تلخی اما با یک ضربه، پایان را دردناکتر از هر فیلم دیگر میکند.

موسیقی بسیار نقش مهمی داشته و در بیشتر سکانسها همراه فیلم است.

مجموعه به تصویر کشیدن روحیات و رفتارهای الیو، فضاسازی بسیار خوب، رفتار و برخورد با خانواده، گفتگوهای تاثیرگذار، لذتهای یک رابطه عاشقانه و تاکید بر روی خوشیهای یک تابستان، نشان دادن سردی زمستان و استفاده از نمادهای مربوط به آن و دوباره یک پایان گرم و البته تلخ درکنار شعله های آتش، مرا با نامت صدا کن را تبدیل به یک فیلم شگفت انگیز در این سبک میکند.

فیلم سینمایی مرا با نامت صدا کن (Call Me by Your Name) ساخته لوکا گوادانینو، از آن دسته فیلمهای اقتباسی سال 2017 است که حضور بسیار فعالی در جشنوارههای سینمایی دارد و بی دلیل هم نیست. این فیلم یکی از زیباترین فیلمهای سال از لحاظ محتوا درون آن است.

مرا با نامت صدا کن، عاشقانهای دیدنی است که تکتک لحظات آن میتواند شما را مجذوب خود کند.

در همین ابتدا وارد فضای فیلم میشویم که به نقل خود فیلم در جایی در ایتالیا قرار داشته و از لحاظ زمانی در تابستان سال ۱۹۸۹ هستیم.

اولین نکتهای که پس از شروع فورا خودنمایی میکند، فضاساز ی فیلم است.

این فیلم کاملا در اواخر دهه ۸۰ میلادی غرق شده و با توجه به محیط و طراحی صحنه ها، خیلی سخت است که باور کنیم فیلم در همین یکی دو سال گذشته تهیه شده است.

با یک تکنیک درست، به خوبی وارد فضای فیلم شده و روایت داستان را دنبال میکنیم.

همه چیز عالی است، الیو (با بازی تیموتی شلمی) پسر ی ۱۷ ساله تابستان داغ و آفتابی خود را پشت سر میگذارد تا اینکه مرد جوانی به نام الیور (با باز ی آرمی همر) وارد داستان میشود.

در یک سوم ابتدایی فیلم، روایت کمی کند بوده و بیشتر سعی دارد ما را با روحیات الیو و حرکات و رفتارهای الیور آشنا کند و موفق هم میشود و به تصویر کشیدن این سکانسها به خوبی عشق میان آن دو در ادامه فیلم باورپذیرتر میکند.

اینکه میگویم همهچیز در این فیلم زیباست، واقعا همه عناصر آن منظورم است.

از فضاساز ی کلی فیلم که به بهترین شکل انجام شده تا انتخاب و طراحی لباسها که کاملا متناسب با زمان روایت داستان است، از زیباییهای زندگی الیو که مشغول مطالعه و تمرین موسیقی است تا رفتار بسیار گرم و دوستانهاش با خانواده، از جذابیت و رفتارهای الیور با اطرافیان تا کمکم آشنا و نزدیک شدن به الیو، همه قسمتهای فیلم زیبایی خود را داشته و مجموعه کلی آنها بینظیر است.

همانند همه فیلمهای عاشقانه در فیلم مرا با نامت صدا کن (Call Me by Your Name) هم شاهد سکانسهای مشابهی هستیم.

ترس از به کار بردن کلمهای برای شروع، لذت با هم بودن و تفریح و سرانجام جدایی.

این فیلم هم خارج از این موارد نیست و به همین شکل این عاشقانه را رقم میزند.

کمی تخصصی تر اگر بخواهیم به فیلم نگاه کنیم، باید آن را با سایر فیلمهای عاشقانه که در مورد همجنسگرایان مقایسه کنیم با  اینکه هر کدام روایت داستان متفاوتی را دارند اما همگی در به پایان رساندن آنها کمی تراژیک عمل کرده و سعی میکنند بیشتر به مشکلات آنها پرداخته و در نهایت جدایی و تنهایی را به تصویر بکشند.

فیلم های مشابه و نقطه ی قوت 

یکی از بهترین فیلمهای این سبک، بدون شک درام تاثیرگذار کوهستان بروکبک ساخته آنگلی است.

مرا با نامت صدا کن هم در ظاهر به همین شکل به پایان رسیده و یک پایان فوقالعاده دردناک دارد اما همه چیز را برای آن مقدمه چینی نکرده و نمیتوان اینطور برداشت کرد که از همان ابتدا قرار است همه چیز تلخ به پایان برسد.

دلیل آن هم که فیلم به این سمت نرفته، این است که در فیلم سکانسهای بسیار زیبا و شادی از آنها به تصویر کشیده شده که بیشتر سعی دارد به خوشیهای آنها پرداخته و کمتر در روایت کلی، داستان را تیره کند.

یک نکته دیگر در مورد فیلمهایی با اینمضمون این است که آنها سعی دارد روایتی واقعی داشته باشند و این واقعیت است که بسیار ی گروههای اقلیتهای جنسی سرانجامی تلخ داشته و همیشه همه چیز به خوبیوخوشی به پایان نمیرسد.

همه عاشقانهها یک جز جداناشدنی درون خود دارند و آن هم موسیقی آنها است.

اصلا فیلمهای عاشقانه بدون موسیقی انگار یک چیز کم داشته و در همه آنها به این عنصر وابسته هستند.

در مرا با نامت صدا کن ( Call Me by Your Name ) هم ساندترکهای بسیار خوبی را شاهد هستیم که توسط سوفیان استیونز تهیه شدهاند و موسیقی پایانی آن هم در یک کلام شگفت انگیز است.

باید گفت ترکیب آن موسیقی با چهره غم زده الیو و آن شعله های آتش یک سکانس شگفت انگیز را رقم میزد که ترجیح میدادم تیتراژ اولیه بر روی آن قرار نگیرد و بهتر بود تا پایان ترک، نما به صورت کامل چهره الیو را به تصویر میکشید.

شباهت این فیلم به پدر خوانده 

جدا از این پایان، کمی عقب تر شاهد یک گفتگو فوق العاده تاثیر گذار میان الیو و پدرش هستیم که به جرعت میتوان آن را با نصحیت های دون کورلئونه به فرزندانش در پدرخوانده مقایسه کنیم.

این سکاس اوج زیبایی برخورد و رفتار الیو با خانوادهاش را به تصویر کشیده و باید خودتان به تماشا آن بنشینید و از آن لذت ببرید.

مرا با نامت صدا کن یکی از زیباترین فیلمهای سال از لحاظ محتوا درون آن است.

فضاساز ی آن بسیار خوب بوده و کاملا در اواخر دهه ۸۰ میلادی غرق شده است.

تمامی ویژگیهای یک فیلم عاشقانه را داشته و آنها را بسیار زیبا در کنار هم قرار داده و بیشتر به زیبایی ها پرداخته است تا تلخی اما با یک ضربه، پایان را دردناکتر از هر فیلم دیگر میکند. موسیقی بسیار نقش مهمیداشته و دربیشتر سکانسها همراه فیلم است.

مجموعه به تصویر کشیدن روحیات و رفتارهای الیو، فضاساز ی بسیار خوب، رفتار و برخورد با خانواده، گفتگوهای تاثیرگذار، لذتهای یک رابطه عاشقانه و تاکید بر روی خوشیهای یک تابستان، نشان دادن سردی زمستان و استفاده از نمادهای مربوط به آن و دوباره یک پایان گرم و البته تلخ درکنار شعلههای آتش، مرا با نامت صدا کن را تبدیل به یک فیلم شگفتانگیز در این سبک میکند.

نقد سایر فیلم ها 

منبع : باحال مگ