بیوگرافی آل پاچینو ، اسطوره ی فراموش نشدنی سینمای جهان

بیوگرافی آل پاچینو : آلفردو جیمز پاچینو در ۲۵ آوریل ۱۹۴۰ در شهر نیویورک به دنیا آمد. او تنها فرزند مهاجران ایتالیایی اهل سیسیل بود و پدر و مادرش در کودکی او از هم جدا شدند.

با بخش بیوگرافی بازیگران خارجی از مجله اینترنتی باحال مگ همراه باشید.

بعد از این که آنها از هم جدا شدند، پدر آل پاچینو به کالیفرنیا نقل مکان کرد و آل پاچینو توسط مادر و پدربزرگ و مادربزرگ خود در برونکس بزرگ شد.

هر چند در کودکی تا حدی خجالتی بود در نوجوانی خیلی زود به بازیگری علاقه پیدا کرد و بعدها در دبیرستان هنرهای نمایشی پذیرفته شد. با این حال، او ثابت کرد که یک دانش آموز ضعیف است و در بیشتر درس ها مردود شد قبل از اینکه در سن ۱۷ سالگی ترک تحصیل کند.

پس از ترک مدرسه، پاچینو پیش از نقل مکان به دهکده گرینویج در سال ۱۹۵۹ برای دنبال کردن رویاهای خود و تبدیل شدن به یک بازیگر کارهای زیادی انجام داد.

او شروع به مطالعه تئاتر در استودیو هربرت بر گوف کرد و به زودی در بخش هایی از تولیدات برادری، از جمله نمایش “ Hello , Out There” اثر ویلیام سارویان در سال ۱۹۶۳ حضور پیدا کرد.

در سال ۱۹۶۶، آل پاچینو با پذیرفته شدن در استودیو گام بعدی را برداشت و در آنجا تحت نظر استاد مشهور لی استراسبرگ تحصیل کرد.

کار آل پاچینو در سال ۱۹۶۹ به پروژه های مهم تری منجر شد؛ از جمله تولید برادوی “?Does a Tiger Wear a Necktie” که برای آن جایزه تونی را دریافت کرد و یک نقش در فیلم “من، ناتالی“.

بازی آل پاچینو در نقش یک معتاد به هروئین چشم فرانسیس فورد کاپولا را گرفت که برای فیلم جدیدش “پدرخوانده “، براساس رمانی نوشته ماریو پوزو از او دعوت کند.

اگر چه او در نظر داشت سوپر استارهایی مانند رابرت ردفورد و جک نیکلسون را برای این نقش برگزیند، اما در نهایت آل پاچینو نسبتا گمنام نقش مایکل کورلئونه را بازی کرد.

“پدرخوانده” (منتشر شده در سال ۱۹۷۲) یک موفقیت بزرگ بود و به طور گسترده (همراه با اولین دنباله اش) در میان بزرگترین فیلم ها در طول تاریخ در نظر گرفته می شود.

این فیلم داستان خانواده مجرم کورلئونه و افزایش قدرت مایکل کورلئونه را روایت می کرد و آل پاچینو تنها یکی از بازیگران این فیلم بود که مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند.

“پدرخوانده” در سال ۱۹۷۳ جوایز اسکار را درو کرد و جوایز بهترین فیلم، بهترین بازیگر مرد (مارلون براندو) و فیلمنامه اقتباسی را به دست آورد.

همچنین این فیلم در بخش های کارگردانی، صدا، طراحی لباس و تدوین نیز نامزد دریافت جایزه شد. کان، دووال و پاچینو هر کدام یک نامزدی بهترین بازیگر مکمل را به دست آوردند، اما به دلیل عدم کسب نامزدی در بخش بهترین بازیگر، پاچینو این رویداد را تحریم کرد.

موفقیت بیشتر با “سرپیکو” در پی موفقیت “پدر خوانده”

پاچینو به سرعت به عنوان مرد پیشرو شناخته شد. آل پاچینو بعد از بازی در نقش جین هکمن در فیلم “مترسک (۱۹۷۳) در سه فیلم موفق به ایفای نقش پرداخت و برای هر کدام نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

در سال ۱۹۷۴ او در فیلم “سرپیکو“، داستان واقعی افسر پلیس فرانک سرپیکو، که کار مخفی او در دهه ۱۹۶۰ به افشای فساد در NYPD کمک کرد، نقش پذیرفت. این فیلم هم یک موفقیت مهم و تجاری به شمار می رفت.

پدرخوانده: قسمت دوم – بعد از ظهر سگی

در همان سال، او دوباره در نقش مایکل کورلئونه در “پدرخوانده: قسمت دوم” ظاهر شد، که رابرت دنیرو نیز در آن حضور داشت و جوایز بسیاری را دریافت کرد.

در سال ۱۹۷۵ آل پاچینو در فیلم “بعد از ظهر سگی” بازی کرد و در این فیلم نقش بسیار غیر معمول جان ووتوویکز که در سال ۱۹۷۲ تلاش کرد از یک بانک در بروکلین سرقت کند تا پول تغییر جنسیت دوست پسرش را جور کند را بر عهده داشت.

فیلم های بعدی او اثر نه چندان موفق “بابی دیر فیلد” و “و عدالت برای همه” (۱۹۷۹)، که برای آن نامزد دریافت جایزه اسکار شده بودند.

صورت زخمی

با وجود موفقیت های خیره کننده در دهه ۱۹۷۰، حرفه بازیگری آل پاچینو در یک دهه پس از آن وقفه ای نسبی را تجربه کرد.

به استثنای نقش او به عنوان یک فروشنده مواد مخدر به نام تونی مونتانا در فیلم “صورت زخمی” (۱۹۸۳) ساخته برایان دی پالما، فیلم دیگری از او در این دوران به یاد نمانده است.

فیلم های “گشت زنی” (۱۹۸۰)، “نویسنده! نویسنده!” (۱۹۸۲) و “انقلاب” (۱۹۸۵) همگی آثار ناموفق آل پاچینو در این دهه بودند.

اما در طول این زمان پاچینو بازگشت موفقیت آمیزی به صحنه داشت.

در سال ۱۹۸۳ او برای بازی در اثر “بوفالو آمریکایی” نامزد دریافت جایزه Drama Desk شد و در سال ۱۹۸۸ به خاطر ایفای نقش مارک آنتونی در در اثر “جولیوس سزار” در جشنواره فیلم شکسپیر در نیویورک، نقدهای مساعدی دریافت کرد.

سپس آل پاچینو در سال ۱۹۸۹ با بازی در فیلم ” دریای عشق ” به دنیای فیلم بازگشت و دوباره قدرت خود را به رخ کشید.

دیک تریسی  – بوی خوش زن

در سال ۱۹۹۰ آل پاچینو در دو فیلم حضور یافت: “پدرخوانده: قسمت سوم” و “دیک تریسی“.

بازی او در فیلم “دیک تریسی” برایش بعد از ۱۰ سال نامزدی جایزه اسکار را به ارمغان آورد.

در نیمه اول دهه ۱۹۹۰ آل پاچینو برای بازی در آثاری نظیر “فرانکی و جانی” (۱۹۹۱)، به همراه میشل فایفر در “راه کارلیتو” (۱۹۹۳) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.

او اولین جایزه اسکار خود را برای بازی در نقش یک مرد کور در فیلم “بوی خوش زن” در سال ۱۹۹۲ دریافت کرد، در حالی که برای بازی در فیلم “گلن گری گلن راس” (۱۹۹۲) نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مکمل شد.

دانی براسکو – هر یکشنبه کذایی

در نیمه دوم این دهه، او در فیلم هایی نظیر “مخمصه” (۱۹۹۵)، فیلم گانگستری “دانی براسکو“، اثر ماوراء طبیعی “وکیل مدافع شیطان” (۱۹۹۷)، فیلم کلاسیک فوتبالی “هر یکشنبه کذایی” (۱۹۹۷) و فیلم برنده جایزه اسکار “نفوذی” نقش ایفا کرد.

او همچنین اثر مستند “ریچارد” برگرفته از ریچارد سوم اثر شکسپیر را نوشت، کارگردانی کرد و در آن نقش پذیرفت.

قرن بیست و یکم، با شروع عصر حاضر و به دلیل ۶۰ ساله شدن آل پاچینو، دوران حرفه ای او نیز تحت الشعاع قرار گرفت.

آثار عمده او در این دهه تا به امروز عبارتند از :

• بی خوابی
  .
• مردمی که من می شناسم
  .
  
• سیمون
  .
  
• تازه کار (همگی ۲۰۰۲)
  .
  
• فرشتگان در آمریکا (۲۰۰۳) (برای بازی در این فیلم جایزه امی را برد)
  .
  
• سیزده یار اوشن (۲۰۰۷)
  .
  
• قتل عادلانه (۲۰۰۸)
  .
  
• تو جک را نمیشناسی (۲۰۱۰) (دومین جایزه امی او برای بازی در این فیلم به او اهدا شد)
  .
  
• منگلهورن (۲۰۱۴)
  .
  
• دنی کالینز (۲۰۱۵)
  .
  
• پترنو” (۲۰۱۸)
  .
  
• روزی روزگاری هالیوود
  .
  
• مرد ایرلندی (هر دو ۲۰۱۹)

مطالب پیشنهادی بیوگرافی هنرمندان

منبع : باحاال مگ