مجازی سازی چیست و چطور انجام میشود؟ + کاربردهای مجازی سازی
مجازیسازی، این روزها به یکی از مهمترین مفاهیم در دنیای تکنولوژی تبدیل شده است. این عمل به معنای تبدیل کردن هر چیزی همانند منابع سخت افزاری ، به یک نسخه مجازی است.
در این مقاله، ما قصد داریم به بررسی دقیق و کامل اصول مجازیسازی سرور بپردازیم. با مجله اینترنتی باحال مگ همراه باشید.
آشنایی با مفهوم مجازی سازی و نحوه کار آن
مجازیسازی ( به انگلیسی : Virtualization )، مجازیسازی یک فناوری است که تا امروز امکانات زیادی را در زمینه بهره وری و مدیریت منابع فراهم کرده است.
با استفاده از مجازیسازی، امکان دارد که یک دستگاه فیزیکی را به چندین دستگاه مجازی تبدیل کرد. این فرآیند، منجر به بهبود بهرهوری استفاده از سختافزار، افزایش امنیت، کاهش هزینهها ، همچنین افزایش سرعت و کارآیی سیستم میشود.
به عبارت دیگر، این فناوری امکان ایجاد چندین محیط مجازی مستقل بر روی یک سرور فیزیکی را فراهم میکند، که این امر به مدیریت بهتر و استفاده بهینه از منابع سختافزاری کمک میکند. از طرف دیگر، این فرآیند برای بسیاری از کسب و کارها اجازه میدهد، در یک دستگاه سختافزاری منابع مختلف را به طور همزمان و با ایمنی بیشتر مدیریت کنند.
مجازیسازی ، یک بستر برای اجرای چندین سیستم عامل را روی یک سیستم فیزیکی، که معمولاً یک کامپیوتر یا سرور است، فراهم میکند.
استفاده از مجازیسازی بر روی سختافزار، امکان اجرای سیستم عامل و برنامههای کاربردی که در محیطهای مجزا بودهاند را فراهم میکند. به طور دقیقتر، یک سیستم فیزیکی به چندین بخش سیستم مجازی تبدیل میشود.
در فرایند مجازیسازی سرور، به طور اساسی یک ماشین مجازی ایجاد میشود که به عنوان یک کامپیوتر یا سرور واقعی عمل میکند و سیستم عامل خود را داراست.
این فرآیند باعث معرفی دو مفهوم مهم به ما میشود: میزبان (Host Machine) و مهمان (Guest Machine).
میزبان، کامپیوتری است که مجازیسازی از آن استفاده میکند، به عبارت دیگر، سکویی که مجازیسازی بر روی آن اعمال میشود.
مهمان، نمایندهای از یک سیستم مجازی است، به عبارت دیگر ماشین مجازی است.
به کار بردن اصطلاحات میزبان و مهمان از جهت تمایز بین نرمافزاری که بر روی کامپیوتر فیزیکی اجرا میشود و نرمافزاری که در داخل محیط مجازی اجرا میشود، ضروری است.
نرمافزار(به انگلیسی : Firmware ) که ماشین مجازی را بر روی سختافزار میزبان ایجاد میکند، به هایپروایزر معروف است.
تاریخچه مجازی سازی
از اوایل دوران IT و مهندسی کامپیوتر، مفهوم مجازیسازی وجود داشته و به تدریج در سراسر دنیا گسترش پیدا کرده و در نهایت بهبود های گسترده ای در این زمینه حاصل شده است.
با تحول فناوری شبکه و کامپیوتر، سرورهای قدرتمند و برنامههای کاربردی، مفهوم مجازیسازی به یک جنبه حیاتی در دنیای مدرن اضافه شده است و در سازمانهای مختلف به کار گرفته میشود.
برای کسانی که در زمینه IT فعالیت میکنند، آشنایی با انواع تکنیکها و روشهای مجازیسازی، بسیار ضروری است. با این حال انواع نرمافزارهای مجازیسازی نیز موجود و در حال توسعه هستند.
تاریخچه مجازیسازی به دهه 60 میلادی برمیگردد، این در حالی است که تا قبل از سال 2000 میلادی ، از این مفهوم استفاده چندانی نشده است.
تکنولوژیهای مجازیسازی مانند هایپرووایزرها از دهههای قبل وجود داشتهاند، اما به تازگی مورد توجه بیشتری قرار گرفته و باعث شکلگیری رایانش ابری شده است.
کاربردهای مجازی سازی
در این قسمت میخوایم به برخی از کاربردهای مجازی سازی ، که در دنیای امروز بسیار رایج است ، اشاره کنیم .
1.مجازی سازی داده : مفهوم مجازیسازی دادهها به شرکتها این امکان را میدهد، تا دادههای منابع مختلف را به صورت مجموعهای یکپارچه جمع آوری و با یکدیگر ادغام کنند.
این ادغام میتواند منابع مختلفی از داده را همگام سازی کند و یا به عبارت دیگر، دادهها را با نیازهای کاربر سازگار کند و از جدیدترین منابع داده بهرهمند شود.
به طور کلی ، ابزار مجازیسازی داده، توانایی سازماندهی و هماهنگسازی دادههای متنوع از منابع گوناگون را داراست. این کار، به شرکتها این امکان را میدهد که دادهها را به عنوان یک منبع یکپارچه مدیریت کنند. همچنین با توجه به نیازهای مختلف کاربران، دادههای موردنیاز را در قالب و زمان مطلوب در دسترس قرار دهند.
2.مجازی سازی دکستاپ : مجازیسازی دسکتاپ به ماهیتی میپردازد، که به مدیران سیستم اجازه میدهد تا به جای اینکه هر دسکتاپ را به صورت فیزیکی بر روی هر دستگاه جداگانه نصب و پیکربندی کنند، از طریق یک ماشین مجازی، چندین کامپیوتر مجازی را درون یک دستگاه فیزیکی مدیریت کنند.
درواقع این کار به مدیران اجازه میدهد که محیطهای دسکتاپ مجازی را با استفاده از یک مدیریت متمرکز، تنظیم و بروزرسانی کنند و همچنین کنترلهای امنیتی را بر روی همهی این دسکتاپهای مجازی اعمال کنند.
از نظر عملیاتی، مدیران می توانند تغییرات لازم را انجام دهند و به همهی دسکتاپ ها، از طریق یک مرکز کنترلی دسترسی داشته باشند.
به عنوان مثال، اگر نیاز به اضافه کردن یک نرمافزار جدید یا بروزرسانی امنیتی بر روی همهی دسکتاپها باشد، مدیران میتوانند این تغییرات را به صورت یکجا و متمرکز اعمال کنند، به جای اینکه به هر دسکتاپ مجازی به صورت جداگانه دست بزنند.
این کار، بهبود در کارایی مدیریتی و امنیت سیستمهای دسکتاپ را فراهم میکند و همچنین هزینههای عملیاتی را نیز کاهش میدهد.
3.مجازی سازی سرور : مجازیسازی سرور به عنوان یک فناوری مورد استفاده قرار میگیرد تا امکان انجام عملیاتی گستردهتر و کارهای متعدد را برای سرورها فراهم کند.
در این روش، سرور اصلی به چند بخش تقسیم میشود. این تقسیمبندی امکان استفاده از مؤلفههای مختلف برای ارائه خدمات گوناگون سرور را فراهم میکند.
سرورها به عنوان کامپیوترهایی با قابلیت انجام عملیاتی پرسرعت و پرحجم طراحی شدهاند. همچنین آنها وظیفههای مختلف و متنوعی از جمله ذخیرهسازی داده، اجرای نرمافزارهای کلان، وبسایتهای پرترافیک و غیره را بر عهده دارند.
با استفاده از مجازیسازی، این سرورها توانایی ارائه خدمات بیشتر با بهرهگیری از منابع موجود را دارند.
به عبارت دیگر، این فناوری امکان تقسیم یک سرور فیزیکی به چندین بخش منطقی را به فراهم میکند. درنتیجه هر بخش میتواند به طور مستقل و مؤثری وظایف گوناگونی را بر عهده گیرد و از منابع محدود سرور، به بهترین شکل استفاده کند.
4.مجازی سازی سیستم های عامل : مجازیسازی سیستمعامل، فرایندی است که بر روی کرنل یا هسته اصلی سیستمعامل اعمال میشود.
کرنل نقطه مرکزی و اصلی فعالیتها و عملکردهای سیستمعامل است. این روش مجازیسازی برای مدیریت محیطهای لینوکس و ویندوز بسیار کارآمد و مفید است.
استفاده از سیستمهای عامل مجازی برای شرکتها میتواند تأثیرات زیر را داشته باشد:
– کاهش هزینههای مربوط به سختافزار و نیازهای آن.
– افزایش سطح امنیت از طریق قابلیت کنترل و جداسازی دقیق تمامی عناصر مجازی.
– کاهش زمانی که برای انجام خدمات IT نظیر بهروزرسانی نرمافزارها صرف میشود.
منبع : باحال مگ